ئه‌و سه‌ركه‌وتنانه‌ی كه‌ موسڵمانان پێش هاتنی ده‌جال به‌ده‌ستی ده‌هێنن



١٩٤٢ـ عَنْ جَابِرِ بْنِ سَمُرَةَ، عَنْ نَافِعِ
بْنِ عُتْبَةَ (رضي الله عنه) قَالَ: كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی
الله عليه وسلم) فِي غَزْوَةٍ، قَالَ: فَأَتَى النَّبِيَّ (صلی الله عليه
وسلم) قَوْمٌ مِنْ قِبَلِ الْمَغْرِبِ عَلَيْهِمْ ثِيَابُ الصُّوفِ،
فَوَافَقُوهُ عِنْدَ أَكَمَةٍ، فَإِنَّهُمْ لَقِيَامٌ، وَرَسُولُ اللَّهِ
(صلی الله عليه وسلم) قَاعِدٌ، قَالَ: فَقَالَتْ لِي نَفْسِي: ائْتِهِمْ
فَقُمْ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَهُ لَا يَغْتَالُونَهُ، قَالَ: ثُمَّ قُلْتُ:
لَعَلَّهُ نَجِيٌّ مَعَهُمْ، فَأَتَيْتُهُمْ فَقُمْتُ بَيْنَهُمْ
وَبَيْنَهُ، قَالَ: فَحَفِظْتُ مِنْهُ أَرْبَعَ كَلِمَاتٍ أَعُدُّهُنَّ
فِي يَدِي، قَالَ: (تَغْزُونَ جَزِيرَةَ الْعَرَبِ فَيَفْتَحُهَا اللَّهُ
(عزة و جل)، ثُمَّ فَارِسَ فَيَفْتَحُهَا اللَّهُ (عزة و جل)، ثُمَّ
تَغْزُونَ الرُّومَ فَيَفْتَحُهَا اللَّهُ (عزة و جل)، ثُمَّ تَغْزُونَ
الدَّجَّالَ فَيَفْتَحُهُ اللَّهُ U). قَالَ: فَقَالَ نَافِعٌ: يَا
جَابِرُ، لَا نَرَى الدَّجَّالَ يَخْرُجُ حَتَّى تُفْتَحَ الرُّومُ.



له‌(جابر)ی كوڕی (سمره‌)ه‌وه‌، ئه‌ویش له‌ (نافع)ی
كوڕی (عقبه‌)ه‌وه‌ (خوای لێ ڕازی بێت) ده‌ڵێ: له‌ جه‌نگێكدا له‌ خزمه‌ت
پێغه‌مبه‌ردا (صلی الله عليه وسلم) بووین، ده‌ڵێ: له‌وكاته‌دا هۆزێك له‌
خۆر ئاواوه‌ هاتنه‌ خزمه‌تی پێغه‌مبه‌ر (صلی الله عليه وسلم) به‌رگی
خورییان له‌به‌ردابوو، لای ته‌پۆڵكه‌یه‌كدا پێی گه‌یشتن، له‌ كاتێكدا
ئه‌وان به‌پێوه‌ بوون پێغه‌مبه‌ری خوایش (صلی الله عليه وسلم) دانیشتبوو،
ده‌ڵێت: دڵی خۆم پێی وتم: بچۆ بۆلایان له‌ نێوانیاندا ڕاوه‌سته‌ نه‌وه‌كوو
به‌دزیه‌وه‌ بیكوژن، ده‌ڵێ: پاشان وتم: ده‌گونجێت نهێنییه‌كی
له‌گه‌ڵیاندا هه‌بێت. منیش هاتم له‌نێوان پێغه‌مبه‌ر (صلی الله عليه وسلم)
و ئه‌واندا ڕاوه‌ستام و، چوار وشه‌ی لێوه‌ فێربووم كه‌ به‌په‌نجه‌ی ده‌ست
ده‌یانژمێرم، فه‌رمووی: (جه‌نگی دورگه‌ی عه‌ره‌ب ده‌كه‌ن خوای گه‌وره‌
ئازادی ده‌كات، پاشان {جه‌نگی} فارس ده‌كه‌ن خوای باڵا ده‌ست ئازادی
ده‌كات، پاشان جه‌نگی ڕۆمه‌كانیش ده‌كه‌ن خوای گه‌وره‌ ئازادی ده‌كات،
پاشان جه‌نگی ده‌جاڵیش ده‌كه‌ن خوای گه‌وره‌ له‌ناوی ده‌بات) ده‌ڵێ:
(نافع) وتی: ئه‌ی (جابر)، وانابینین ده‌جاڵ ده‌رچێت تا ڕۆمه‌كان نه‌گیرێن.