Forums
  

  
7. سورة الأعراف Navbits_start
7. سورة الأعراف Uuoo12 منتديات حلبجةنت  :: 

ئيسلامي

 :: 

ئيسلامي-سه‌ره‌كى

 :: 

قورئانی پیرۆز

 :: 

سه ره تا>>Quran

 :: 

ته فسیری قورئانی پیرۆز

7. سورة الأعراف
التسجيلالتعليمـــاتموآضـــيع لم يتم آلرد عليهآمشاركات اليوممحرك البحث
 

  
أهلا وسهلا بك إلى منتديات حلبجةنت.
أهلا وسهلا بك ضيفنا الكريم، إذا كانت هذه زيارتك الأولى للمنتدى، فيرجى التكرم بزيارة صفحة التعليمات، بالضغط هنا.كما يشرفنا أن تقوم بالتسجيل بالضغط هنا إذا رغبت بالمشاركة في المنتدى، وفي حال رغبت بقراءة المواضيع والإطلاع فتفضل بزيارة القسم الذي ترغب أدناه.
 

الرئيسيةالبوابةأحدث الصورالتسجيلدخول
7. سورة الأعراف Collapse_tcat
المواضيع المضافه مؤخراً
الموضوع
تاريخ ارسال المشاركة
بواسطة
2022-04-18, 20:00
2022-04-18, 19:54
2022-04-18, 19:26
2022-04-18, 19:18
2022-04-18, 17:26
2022-04-18, 17:25
2022-04-18, 17:22
2022-04-18, 17:19
2022-04-18, 17:18
2022-04-18, 17:13


أختر لغة المنتدى من هنا

7. سورة الأعراف Uuoo12 منتديات حلبجةنت  :: 

ئيسلامي

 :: 

ئيسلامي-سه‌ره‌كى

 :: 

قورئانی پیرۆز

 :: 

سه ره تا>>Quran

 :: 

ته فسیری قورئانی پیرۆز

7. سورة الأعراف

  
 
شاطر
 
  
7. سورة الأعراف Empty2012-01-23, 01:22
رسالة
بيانات كاتب الموضوع
7. سورة الأعراف
المعلومات
الكاتب:
اللقب:
...::|مدير العام|::...
الرتبه:
...::|مدير العام|::...
الصورة الرمزية
 
ibn islam

البيانات
عدد المساهمات : 6825
تاريخ التسجيل : 23/07/2010
 
 

 

التوقيت

الإتصالات
الحالة:
وسائل الإتصال:


لتواصل معنا عبر
الفيس بوك:
تويتر:
مُساهمةموضوع: 7. سورة الأعراف    


انشر الموضوع
الرد على الموضوع
الابلاغ عن الموضوع
مراقبة هذا الموضوع



سوره ۷: الأعراف



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



به‌ناوی خوای به‌خشنده‌ی میهره‌بان

المص ﴿١﴾

سه‌رنجی سه‌ره‌تای سووره‌تی (البقرة) بده‌.

كِتَابٌ أُنزِلَ إِلَيْكَ فَلاَ يَكُن فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِّنْهُ لِتُنذِرَ بِهِ وَذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿۲﴾

(ئه‌م قورئانه) کتێبێکه‌ و بۆت هاتوه‌ته‌ خواره‌وه‌،
که‌وابوو با سه‌غڵه‌تیی له‌ دڵ و ده‌روونتدا نه‌ببێت (له‌گه‌یاندنیدا) بۆ
ئه‌وه‌ی خه‌ڵکی پێ بێدار بکه‌یته‌وه‌، هه‌روه‌ها یاده‌وه‌ریشه‌ بۆ
ئیمانداران.

اتَّبِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلاَ تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ ﴿۳﴾

(خه‌ڵکینه‌) شوێنی ئه‌و (به‌رنامه‌یه) بکه‌ون که‌ له‌لایه‌ن
په‌روه‌ردگارتانه‌وه‌ بۆتان هێنراوه‌ته‌ خواره‌وه‌، جگه‌ له‌و زاته‌ شوێنی
هیچ پشتیوان و خۆشه‌ویستێکی تر مه‌که‌ون، که‌م یاداوه‌ری و په‌ند
وه‌رده‌گرن و بیرده‌که‌نه‌وه‌!

وَكَم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءهَا بَأْسُنَا بَيَاتًا أَوْ هُمْ قَآئِلُونَ ﴿٤﴾

چه‌نده‌ها شارو دێهاتمان وێران و کاول کرد له‌ کاتێکدا له‌
شه‌ودا خه‌وتبوون، یان له‌کاتی ئیسراحه‌تی نیوه‌ڕۆدا بوون کتوپڕ سزاو
تۆڵه‌ی ئێمه‌ یه‌خه‌ی پێگرتن.

فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءهُمْ بَأْسُنَا إِلاَّ أَن قَالُواْ إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿۵﴾

ئه‌و کاته‌ که‌ سزای ئێمه‌ یه‌خه‌ی پێگرتن ئینجا قسه‌و
گوفتار و دۆعا و نزایان هیچ نه‌بوو ته‌نها ئه‌وه‌ نه‌بێت ده‌یانوت:
به‌ڕاستی ئێمه ‌سته‌مکار بووین، به‌ڕاستی ئێمه‌ یاخی بوین.

فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ ﴿٦﴾

ئینجا سوێند بێت به‌ خوا بێگومان ئێمه‌ پرسیار ده‌که‌ین
له‌وانه‌ی که‌ پێغه‌مبه‌رانیان بۆ ڕه‌وانه‌ کراوه‌، سوێند بێت به‌ خوا له‌
پێغه‌مبه‌رانیش ده‌پرسینه‌وه‌ (ده‌رباره‌ی هه‌ڵوێستی ئه‌و خه‌ڵکه‌
به‌رامبه‌ریان).

فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِم بِعِلْمٍ وَمَا كُنَّا غَآئِبِينَ ﴿۷﴾

ئینجا سوێند بێت به‌ خوا به‌ڕاستی هه‌موو به‌سه‌رهاته‌کان
له‌سه‌ر بنچینه‌ی زانیاری و ئاگاداری ته‌واو ده‌خه‌ینه‌ ڕوو و
ده‌یڵێینه‌وه‌ بۆیان، ئێمه‌ بێ ئاگا نه‌بووین له‌ هه‌ڵس و که‌وتیان.

وَالْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ فَمَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۸﴾

ته‌رازوو پێوه‌ری ڕاست و دروست له‌و ڕۆژه‌دایه‌، ئینجا
ئه‌وه‌ی تای ته‌رازووی (خێر و چاکه‌کانی) سه‌نگین بێت، ئه‌وه‌ ئیتر ئه‌و
جۆره‌ که‌سانه‌ سه‌رکه‌وتوو سه‌رفرازن.

وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُوْلَئِكَ الَّذِينَ خَسِرُواْ أَنفُسَهُم بِمَا كَانُواْ بِآيَاتِنَا يِظْلِمُونَ ﴿۹﴾

(به‌ڵام) ئه‌وه‌ی تای ته‌رازوی (خێرو چاکه‌کانی سوک بێت)
ئه‌و جۆره‌ که‌سانه‌ ئه‌وانه‌ن که‌ خۆیان دۆڕان و خۆیان له‌ده‌ستدا به‌هۆی
ئه‌وه‌ی که‌ بڕوایان به‌به‌ڵگه‌ و ئایه‌ته‌کانی ئێمه‌ نیه‌ و سته‌م
ده‌که‌ن.

وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ ﴿۱۰﴾

سوێند به‌خوا به‌ڕاستی ئێمه‌ ئێوه‌مان نیشته‌جێ کرد له‌م
زه‌ویه‌دا و ده‌سه‌ڵاتمان پێبه‌خشین و جۆره‌ها هۆکاری ژیانمان تیایدا بۆ
سازاندوون (له‌ خواردن و خواردنه‌وه‌و هۆکانی گواستنه‌وه‌و پۆشاک و ناوماڵ و
ئاوو هه‌واو… هتد، که‌چی له‌به‌رامبه‌ر ئه‌و هه‌موو نازو نیعمه‌ته‌ بێ
شوماره‌) سوپاسی که‌می نیعمه‌ته‌کان ده‌که‌ن یان که‌متان سوپاسگوزارن.

وَلَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا
لِلْمَلآئِكَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِيسَ لَمْ
يَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ ﴿۱۱﴾

سوێند به‌خوا به‌ڕاستی ئێمه‌ (باوه‌ گه‌وره‌ی) ئێوه‌مان
دروست کردو نه‌خش و نیگاری ڕواڵه‌ت و ڕوخساری ئێوه‌مان کێشا، پاشان وتمان
به‌ فریشته‌کان: ئاده‌ی سوژده‌ به‌رن بۆ ئاده‌م (سوژده‌ی ڕێزو به‌فه‌رمانی
خوا) جا هه‌موو فریشته‌کان سوژده‌یان برد جگه‌ له‌ ئیبلیس (که‌ فه‌رمانی
خوای شکاندو) له‌ سوژده‌به‌ران نه‌بوو.

قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلاَّ تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ قَالَ
أَنَاْ خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِينٍ ﴿۱۲﴾

خوا فه‌رمووی: با‌شه‌، چی به‌رگری کردیت ئه‌ی ئیبلیس که‌
سوژده‌ نه‌به‌یت کاتێک فه‌رمانم پێدایت؟ شه‌یتان وتی: من له‌و چاکترم،
(چونکه) تۆ منت له‌ ئاگر دروست کردوه‌ و ئه‌وت له‌ قوڕ دروستکردووه‌.

قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ ﴿۱۳﴾

خوا فه‌رمووی: ده‌ی که‌واته‌ دابه‌زه‌ و له‌ به‌هه‌شت یان
له‌ ئاسماندا یان له‌ پله‌و پایه‌ی به‌ندایه‌تی، چونکه‌ تۆ بۆت نیه‌
له‌وێدا فیز بکه‌یت و خۆت به‌گه‌وره‌ دابنێیت، جا تا زووه‌ ده‌رچۆ، چونکه‌
به‌ڕاستی تۆ له‌ ڕیسواو بچوک و بێ نرخه‌کانیت.

قَالَ أَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ ﴿١٤﴾

شه‌یتان وتی: داواکارم که‌ مۆڵه‌تم بده‌یت تا ئه‌و ڕۆژه‌ی که‌ هه‌موو نه‌وه‌ی ئاده‌م زیندوو ده‌کرێنه‌وه‌.

قَالَ إِنَّكَ مِنَ المُنظَرِينَ ﴿۱۵﴾

خوا فه‌رمووی: به‌ڕاستی تۆ له‌ مۆڵه‌ت دراوانیت.

قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ ﴿١٦﴾

شه‌یتان وتی: به‌هۆی ئه‌وه‌ی که‌ تۆ منت گومڕاو سه‌رگه‌ردان
کرد، ئه‌وه‌ سوێند بێت منیش له‌ ڕێگه‌ ڕاسته‌که‌تدا بۆیان داده‌نیشم
(لایان بده‌م).

ثُمَّ لآتِيَنَّهُم مِّن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ
خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَن شَمَآئِلِهِمْ وَلاَ تَجِدُ
أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ ﴿۱۷﴾

پاشان سوێند به‌خوا له‌ به‌رده‌میانه‌وه‌، له‌ پشتیانه‌وه‌،
له‌ لای ڕاستیانه‌وه‌، له‌ لای چه‌پیانه‌وه‌، بۆیان دێم و (دنیایان
لاخۆشه‌ویست ده‌که‌م و گومانیان ده‌رباره‌ی قیامه‌ت لادروست ده‌که‌م) و
ده‌ستت ناکه‌وێت زۆربه‌یان سوپاسگوزار بن.

قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْؤُومًا مَّدْحُورًا لَّمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ لأَمْلأنَّ جَهَنَّمَ مِنكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿۱۸﴾

خوا فه‌رمووی: له‌ به‌هه‌شت ده‌رچۆره‌ ده‌ره‌وه‌
به‌سه‌رشۆڕی و ڕیسوایی و ده‌رکراوی، سوێند به‌ خوا ئه‌و که‌سه‌ی شوێنت
که‌وت له‌وان، ئه‌وه‌ بێگومان دۆزه‌خ پڕ ده‌که‌م له‌ ئێوه‌ هه‌موو.

وَيَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ فَكُلاَ
مِنْ حَيْثُ شِئْتُمَا وَلاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ
الظَّالِمِينَ ﴿۱۹﴾

(تۆش) ئه‌ی ئاده‌م، خۆت و هاوسه‌ره‌که‌ت له‌به‌هه‌شتدا
نیشته‌جێ بن، جا له‌ هه‌ر کوێ ئاره‌زووتان لێ بوو (خوارده‌مه‌نی و
میوه‌یه‌) بخۆن، (به‌ڵام) نزیکی ئه‌م دره‌خته‌ مه‌که‌ون (دره‌ختێکی
تایبه‌تی به‌رداربوو، بۆ تاقی کردنه‌وه‌یان خوای گه‌وره‌ بڕیاریدا که‌ هه‌ر
نزیکی نه‌که‌ون، چ جای له‌ به‌رو بوومی بخۆن) ئه‌و کاته‌ ده‌چنه‌ ڕیزی
سته‌مکارانه‌وه‌.

فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ لِيُبْدِيَ لَهُمَا مَا
وُورِيَ عَنْهُمَا مِن سَوْءَاتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا
عَنْ هَذِهِ الشَّجَرَةِ إِلاَّ أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا
مِنَ الْخَالِدِينَ ﴿۲۰﴾

شه‌یتان (ئه‌و سنووره‌ی بۆ ئاده‌م و حه‌وا به‌فرسه‌ت زانی) و
ئینجا که‌وته‌ فڕێدانی وه‌سوه‌سه‌و خه‌ته‌ره‌ و خه‌یاڵ بۆ ناو دڵ و
ده‌روونیان تا ئه‌و عه‌یب و عاره‌یان ده‌ربخات که‌ شاراوه‌بوو لێیان (دوایی
خۆی ئاشکراکرد) و پێی وتن: په‌روه‌ردگارتان ئه‌م دره‌خته‌ی لێ قه‌ده‌غه‌
نه‌کردوون ته‌نها له‌به‌ر ئه‌وه‌یه‌ نه‌وه‌کو ببنه‌ فریشته‌، یاخود بۆ
ئه‌وه‌یه‌ نه‌وه‌کو له‌ نه‌مران بن!!

وَقَاسَمَهُمَا إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ ﴿۲۱﴾

(ئه‌وسا شه‌یتان زانی ده‌ترسن و دوودڵن) سوێندی بۆ خواردن که‌ من به‌ڕاستی له‌ ئامۆژگارانم بۆ ئێوه‌و دڵسۆزتانم!!

فَدَلاَّهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ
بَدَتْ لَهُمَا سَوْءَاتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن
وَرَقِ الْجَنَّةِ وَنَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَن
تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّكُمَا إِنَّ الشَّيْطَآنَ لَكُمَا
عَدُوٌّ مُّبِينٌ ﴿۲۲﴾

ئیتر شه‌یتان به‌فێڵ و پیلان فریوی دان (به‌ره‌ولای
دره‌خته‌که‌ی بردن) جاکاتێک تامی به‌رو بوومی دره‌خته‌که‌یان چه‌شت، هه‌رچی
عه‌یب و عاریان هه‌یه‌ که‌وته‌ ده‌ره‌وه‌، (ناچار به‌په‌له‌)
ده‌ستیاندایه‌ گه‌ڵای دره‌خته‌کانی به‌هه‌شت عه‌یب و عاری خۆیان پێ
دائه‌پۆشی و په‌روه‌ردگاریان بانگی کردن و فه‌رمووی: ئایا من قه‌ده‌غه‌ی
ئه‌و دره‌خته‌م لێنه‌کردن و پێم نه‌وتن، که‌ به‌ڕاستی شه‌یتان بۆ ئێوه‌
دوژمنێکی ئاشکرایه‌؟!

قَالاَ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿۲۳﴾

(ئه‌وسا ئیتر هه‌ردووکیان هه‌ستیان به‌هه‌ڵه‌ی خۆیان کردو)
وتیان: په‌روه‌ردگارا ئێمه‌ سته‌ممان له‌ خۆمان کرد، خۆ ئه‌گه‌ر لێمان خۆش
نه‌بیت و به‌زه‌ییت پێماندا نه‌یه‌ته‌وه‌، ئه‌وه‌ به‌ڕاستی ئێمه‌ سوێند به‌
خوا له‌ خه‌ساره‌تمه‌ند و زه‌ره‌رمه‌ندانین.

قَالَ اهْبِطُواْ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَلَكُمْ فِي الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِينٍ ﴿٢٤﴾

خوای گه‌وره‌ فه‌رمووی: ئیتر دابه‌زن هه‌ندێکتان دوژمنی
هه‌ندێکتانن (شه‌یتان و دارو ده‌سته‌ی دوژمنی ئێوه‌ن و نه‌وه‌ی ئاده‌میش
به‌هۆی پیلانی شه‌یتانه‌وه‌ دوژمنایه‌تی یه‌کتر ده‌که‌ن)، بۆتان هه‌یه‌ له‌
زه‌ویدا نیشته‌جێ بوون و هۆی ڕابواردن و ژیان تا ماوه‌یه‌ک.

قَالَ فِيهَا تَحْيَوْنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنْهَا تُخْرَجُونَ ﴿۲۵﴾

خوا فه‌رمووی (پێیان): هه‌ر له‌ زه‌ویدا ده‌ژین و له‌وێش
ده‌مرن و (تێکه‌ڵ به‌خاکی ده‌بن، له‌ کاتی دیاری کراویشدا) هه‌ر له‌
ناخیه‌وه‌ ده‌هێنرێنه‌ ده‌ره‌وه‌ ( بۆ لێپرسینه‌وه‌).

يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا
يُوَارِي سَوْءَاتِكُمْ وَرِيشًا وَلِبَاسُ التَّقْوَىَ ذَلِكَ خَيْرٌ
ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ ﴿٢٦﴾

ئه‌ی نه‌وه‌ی ئاده‌م، ئێمه‌ به‌ڕاستی پۆشاکی له‌بارمان بۆ
فه‌راهه‌م هێناون، عه‌وره‌ت و ئه‌وه‌ی پێتان ناخۆشه‌ ده‌ربکه‌وێت دای
ئه‌پۆشێت، هه‌روه‌ها جل و به‌رگی جوانیش که‌ خۆتانی پێ بڕازێننه‌وه‌
(به‌ڵام بیرتان نه‌چێت) که‌ پۆشاکی ته‌قواو خواناسی چاکتر و خێردارتر و
به‌فه‌ڕتره‌، ئه‌و پۆشاکه‌ (ماددی و مه‌عنه‌ویانه‌) له‌ نیشانه‌ و
به‌ڵگه‌کانی خوای گه‌وره‌ن بۆ ئه‌وه‌ی یاداوه‌ری وه‌ربگرن و (یادی به‌هه‌شت
بکه‌ن).

يَا بَنِي آدَمَ لاَ يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا
أَخْرَجَ أَبَوَيْكُم مِّنَ الْجَنَّةِ يَنزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا
لِيُرِيَهُمَا سَوْءَاتِهِمَا إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ
حَيْثُ لاَ تَرَوْنَهُمْ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاء
لِلَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ ﴿۲۷﴾

ئه‌ی نه‌وه‌ی ئاده‌م: شه‌یتان، ئێوه‌ش له‌ خشته‌ نه‌بات،
هه‌روه‌ک باوک و دایکتانی له‌ خشته‌ بردو له‌ به‌هه‌شتدا به‌ ده‌رکردنی
دان، له‌کاتێکدا ده‌ستی کرد به‌داماڵینی پۆشاکه‌کانیان تا عه‌وره‌تیان
پیشانی یه‌کتربدات، بێگومان شه‌یتان و دارو ده‌سته‌ی ئێوه‌ ده‌بینن، له‌
شوێنێکدا که‌ (دنیایه‌) ئێوه‌ ئه‌وان نابینن، جا دڵنیابن که‌ ئێمه‌
شه‌یتانه‌کانمان کردووه‌ به‌ یارو یاوه‌ری ئه‌وانه‌ی باوه‌ڕ ناهێنن.

وَإِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً قَالُواْ وَجَدْنَا عَلَيْهَا
آبَاءنَا وَاللّهُ أَمَرَنَا بِهَا قُلْ إِنَّ اللّهَ لاَ يَأْمُرُ
بِالْفَحْشَاء أَتَقُولُونَ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ ﴿۲۸﴾

کاتێکیش (بێ باوه‌ڕان) تاوان و گوناهێک ئه‌نجام بده‌ن
ده‌ڵێن: باوو باپیرانیشمان دیوه‌ ئه‌م کاره‌یان کردوه‌و خوای گه‌وره‌ خۆی
فه‌رمانی پێداوین بیکه‌ین!! پێیان بڵێ: (نه‌خێر وانییه‌) چونکه‌ به‌ڕاستی
خوا فه‌رمان به‌گوناهو تاوان و کاری نابه‌جێ نادات، چۆن (جه‌ساره‌ت
ده‌که‌ن) و شتێک هه‌ڵده‌به‌ستن بۆ خوا که‌ نازانن وتویه‌تی یان نا.

قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ وَأَقِيمُواْ وُجُوهَكُمْ
عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ كَمَا
بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ ﴿۲۹﴾

(ئه‌ی محمد(صلى الله عليه وسلم) بڵێ: په‌روه‌ردگارم
فه‌رمانی به‌ دادپه‌روه‌ری داوه‌، له‌کاتی هه‌رپه‌رستن و نوێژێکدا، له‌
هه‌موو مزگه‌وتێکدا، ڕووی دڵ و ڕوخسارتان به‌ڕاستی له‌ په‌روه‌ردگارتان
بکه‌ن و بیپه‌رستن و لێی بپاڕێنه‌وه‌، له‌کاتێکدا دینداری بێگه‌ردو
دڵسۆزانه‌ هه‌ر بۆ ئه‌و زاته‌یه‌، چونکه‌ هه‌ر چۆن دروستی کردوون له‌
سه‌ره‌تاوه‌، له‌ ئاینده‌شدا هه‌ر بۆ لای ئه‌و ده‌گه‌ڕێنه‌وه‌…

فَرِيقًا هَدَى وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلاَلَةُ
إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاء مِن دُونِ اللّهِ
وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ ﴿۳۰﴾

(جا ئه‌و کاته‌ ده‌بنه‌ دوو ده‌سته‌) ده‌سته‌یه‌ک هیدایه‌ت و
ڕێنمووی وه‌رگرتووه‌، ده‌سته‌یه‌کیش بڕیاری گومڕای و سه‌ر لێشێواوی
به‌سه‌ردا چه‌سپاوه‌، چونکه‌ به‌ڕاستی ئه‌وانه‌ بێجگه‌ له‌ خوا
شه‌یتانه‌کانیشیان کرده‌ پشتیوان و خۆشه‌ویستی خۆیان، واش ده‌زانن که‌
ڕێگه‌ی ڕاست و دروستیان گرتۆته‌به‌ر.

يَا بَنِي آدَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ
وكُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ
الْمُسْرِفِينَ ﴿۳۱﴾

ئه‌ی نه‌وه‌ی ئاده‌م، خۆتان بڕازێننه‌وه‌ به‌ پۆشاک له‌به‌ر
کردن، له‌کاتی هه‌موو نوێژو چوونه‌ ناو مزگه‌وتێکدا، بخۆن و بخۆنه‌وه‌
(له‌ نازو نیعمه‌ته‌کان) به‌ڵام زیاده‌ڕه‌وی مه‌که‌ن، چونکه‌ به‌ڕاستی خوا
له‌ سنوور ده‌رچووان و زیاده‌ڕه‌وانی خۆش ناوێت.

قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللّهِ الَّتِيَ أَخْرَجَ
لِعِبَادِهِ وَالْطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِي لِلَّذِينَ آمَنُواْ
فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَذَلِكَ
نُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ﴿۳۲﴾

(ئه‌ی پێغه‌مبه‌ر(صلى الله عليه وسلم) پێیان) بڵێ: ئه‌وه‌
کێیه‌ پۆشاک و زینه‌ت و جوانیه‌ خواییه‌کانی له‌ به‌نده‌کانی حه‌رام کردوه‌
که‌ له‌ بنه‌ڕه‌تدا خۆی بۆی به‌دیهێناون؟ هه‌روه‌ها ئه‌وه‌ کێیه‌ ڕزق و
ڕۆزیه‌ چاک و پاکه‌کانی حه‌رام کردوه‌؟! به‌و خه‌ڵکه‌ بڵێ: هه‌موو ئه‌و
شتانه‌ بۆ ئیماندارانه‌ له‌ ژیانی دنیاداو له‌ کاتێکدا پاڵفته‌ن له‌ ڕۆژی
قیامه‌تدا، ئا به‌و شێوه‌یه‌ ئایه‌ت و فه‌رمانه‌کان ڕوون ده‌که‌ینه‌وه‌ بۆ
که‌سانێک که‌ بزانن و هوشیار بن.

قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ
مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَأَن
تُشْرِكُواْ بِاللّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَن تَقُولُواْ
عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ ﴿۳۳﴾

پێیان بڵێ: به‌ڕاستی په‌روه‌ردگارم هه‌رچی گوناهو خراپه‌یه‌
حه‌رامی کردووه‌ چ ئه‌وانه‌ی ئاشکران، چ ئه‌وانه‌ی په‌نهانن، هه‌روه‌ها
هه‌موو گوناهو داخوازی و ده‌ستدرێژیه‌کی به‌ناحه‌قی حه‌رام کردووه‌، شتێک
بکه‌ن به‌شه‌ریک و هاوه‌ڵ بۆ خوا که‌ هیچ ده‌سه‌ڵاتی پێنه‌داوه‌، هه‌روه‌ها
حه‌رامی کردووه‌ له‌ خۆتانه‌وه‌ به‌ناوی خواوه‌، دوور له‌ هه‌موو زانیاری و
زانستێک شت بڵێن.

وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ فَإِذَا جَاء أَجَلُهُمْ لاَ يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلاَ يَسْتَقْدِمُونَ ﴿٣٤﴾

بۆ هه‌موو نه‌ته‌وه‌یه‌ک ته‌مه‌نێکی سنووردار هه‌یه‌،
(له‌کاتی دیاریکراودا کۆتایی به‌ده‌وری ده‌هێنرێت)، جا کاتێک کۆتایی
ته‌مه‌نیان هات، ئه‌وه‌ نه‌ تاوێک دوا ده‌که‌ون نه‌ تاوێکیش پێش ده‌که‌ون.

يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ
يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي فَمَنِ اتَّقَى وَأَصْلَحَ فَلاَ خَوْفٌ
عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿۳۵﴾

ئه‌ی نه‌وه‌ی ئاده‌م، ئه‌گه‌ر پێغه‌مبه‌رانتان له‌ خۆتان بۆ
هات که‌ ئایه‌ت و فه‌رمانه‌کانی منیان به‌سه‌ردا ده‌خوێننه‌وه‌، جا ئه‌و
که‌سه‌ی به‌ ته‌قواو له‌ خوا ترس بێت ئه‌وه‌ ترسیان له‌سه‌ر نیه‌ و دڵگران و
غه‌مبار نابن.

وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُواْ عَنْهَا أُوْلََئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٣٦﴾

(به‌ڵام) ئه‌وانه‌ش بڕوایان به‌ئایه‌ت و فه‌رمانه‌کانی
ئێمه‌ نه‌بووه‌، لووت به‌رز بوون به‌رامبه‌ریان ئا ئه‌وانه‌ نیشته‌جێی ناو
ئاگری دۆزه‌خن و به‌هه‌میشه‌یی تیایدان.

فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا
أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ أُوْلَئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُم مِّنَ
الْكِتَابِ حَتَّى إِذَا جَاءتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُواْ
أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ قَالُواْ ضَلُّواْ عَنَّا
وَشَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُواْ كَافِرِينَ ﴿۳۷﴾

جا کێ له‌وه‌ سته‌مکارتره‌ که‌ به‌ده‌م خواوه‌ درۆ
هه‌ڵده‌به‌ستێت، یان بڕوای به‌ئایه‌ته‌کانی نه‌هێناوه‌، ئا ئه‌وانه‌
ئه‌وه‌ی که‌ بۆیان بڕیار دراوه‌ له‌ دنیادا ده‌ستیان ده‌که‌وێت، هه‌تا ئه‌و
کاته‌ی فریشته‌ نێردراوه‌کانمان بۆیان دێن گیانیان ده‌کێشن، ئه‌وسا پێیان
ده‌ڵێن: کوان ئه‌وانه‌ی جگه‌له‌ خوا هانا و هاوارتان بۆ ده‌بردن و
ده‌تانپه‌رستن؟! (به‌سه‌رسامیه‌وه‌) ده‌ڵێن: (نازانین) لێمان ون بوون،
(ئه‌وسا به‌ناچاریی) شایه‌تی له‌ خۆیان ده‌ده‌ن که‌ به‌ڕاستی ئه‌وان هه‌ر
بێ باوه‌ڕ بوون.

قَالَ ادْخُلُواْ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم
مِّن الْجِنِّ وَالإِنسِ فِي النَّارِ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَّعَنَتْ
أُخْتَهَا حَتَّى إِذَا ادَّارَكُواْ فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ
لأُولاَهُمْ رَبَّنَا هَؤُلاء أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا
مِّنَ النَّارِ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَكِن لاَّ تَعْلَمُونَ ﴿۳۸﴾

(ئه‌وسا خوا فه‌رمانیدا) و فه‌رمووی: ده‌ بچنه‌ ڕیزی ئه‌و
کۆمه‌ڵانه‌وه‌ که‌ پێش ئێوه‌ هه‌بوون (له‌گومڕاکان) له‌ده‌سته‌ی په‌ری و
ئاده‌میزاده‌کان له‌ناو دۆزه‌خدا، هه‌ر کاتێک هه‌ر کۆمه‌ڵ و ده‌سته‌یه‌ک
ده‌چنه‌ ناوی نه‌فرین ده‌که‌ن له‌ هاوئاین و هاو بیرانیان، هه‌تا ئه‌و
کاته‌ی هه‌موویان کۆ ده‌کرێنه‌وه‌ و به‌سه‌ریه‌کدا ده‌درێن له‌ ناویدا،
شوێنکه‌وته‌کان ڕوو به‌گه‌وره‌کانیان ده‌ڵێن: په‌روه‌ردگارا ئا ئه‌وانه‌
ئێمه‌یان گومڕاکرد، ده‌ تۆش له‌ناو دۆزه‌خدا سزای دوو به‌رامبه‌ریان بده‌!!
(خوای گه‌وره‌ش فه‌رمووی): بۆ هه‌موو لایه‌ک (سزاو تۆڵه‌) دوو
به‌رامبه‌ره‌ به‌ڵام ئێوه‌ پێی نازانن.

وَقَالَتْ أُولاَهُمْ لأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ ﴿۳۹﴾

(پاشان) ده‌سته‌ پێشوه‌کان به‌ دوایینه‌کان ده‌ڵێن:
وه‌نه‌بێت ئێوه‌ هیچ ڕێزو فه‌زڵێکتان هه‌بێت به‌سه‌ر ئێمه‌دا، ده‌ ئێوه‌ش
بچێژن سزاو ئازار به‌هۆی ئه‌و کارو کرده‌وه‌ ناله‌بارانه‌وه‌ که‌
ئه‌نجامتان ده‌دا.

إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُواْ
عَنْهَا لاَ تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاء وَلاَ يَدْخُلُونَ
الْجَنَّةَ حَتَّى يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ وَكَذَلِكَ
نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ ﴿٤٠﴾

بێگومان ئه‌وانه‌ی بڕوایان به‌ ئایه‌ت و فه‌رمانه‌کانی
ئێمه‌ نه‌هێناوه‌ و خۆیان له‌ ئاستیدا به‌گه‌وره‌ داناوه‌، ئه‌وانه‌
ده‌روازه‌کانی ئاسمانیان بۆ ناکرێته‌وه‌ و ناچنه‌ به‌هه‌شته‌وه‌ هه‌تا وشتر
ئه‌چێت به‌ناو کونی ده‌رزیدا، ئا به‌و شێوه‌یه‌ ئێمه‌ پاداشتی تاوانباران
ده‌ده‌ینه‌وه‌ و تۆڵه‌یان لێده‌سێنین.

لَهُم مِّن جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَمِن فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ وَكَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ ﴿٤١﴾

ئه‌وانه‌ (له‌ناو دۆزه‌خدا) ڕایه‌خی ئاگرینیان هه‌یه‌، له‌
سه‌روشیانه‌وه‌(سه‌قف و به‌تانی و لێفه‌ی) ئاگرین داپۆشه‌ریانه‌، (سه‌رو
خواریان ئاگره‌) بێگومان هه‌ر به‌و شێوه‌یه‌ پاداشتی سته‌مکاران
ده‌ده‌ینه‌وه‌ و تۆڵه‌یان لێ ده‌سێنین.

وَالَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لاَ
نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ
فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٤۲﴾

(له‌ لایه‌کی تره‌وه‌) ئه‌وانه‌ی که‌ باوه‌ڕیان هێناوه‌و
کاروکرده‌وه‌ چاکه‌کانیان ئه‌نجامداوه‌ (به‌مه‌رجێک) ئێمه‌ له‌ توانای
هه‌رکه‌س زیاتر داخوازی ناکه‌ین، ئه‌وانه‌ خاوه‌ن و نیشته‌جێی به‌هه‌شتن و
ژیانیان به‌رده‌وام و هه‌میشه‌ییه‌ تیایدا.

وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ تَجْرِي مِن
تَحْتِهِمُ الأَنْهَارُ وَقَالُواْ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي هَدَانَا
لِهَذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلا أَنْ هَدَانَا اللّهُ لَقَدْ
جَاءتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ وَنُودُواْ أَن تِلْكُمُ الْجَنَّةُ
أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٤٣﴾

(هه‌ر له‌ ده‌روازه‌ی به‌هه‌شتدا) هه‌رچی بوغزو کینه‌یه‌ک
له‌ دڵ و ده‌روون و سینه‌یاندا بوو ئێمه‌ دامان ڕێی (تا به‌ سینه‌یه‌کی ساف
و دڵ و ده‌روونێکی بێگه‌رده‌وه‌ بچنه‌ ناو به‌هه‌شته‌وه‌) که‌چه‌نده‌ها
ڕووبار به‌ژێر دره‌خته‌کانیداو به‌ به‌رده‌م کۆشکه‌کانیدا ڕه‌وان و جاری
ده‌بێت، (ئه‌وسا ئیتر هه‌مووان به‌یه‌ک ده‌نگ و یه‌ک ئاواز) ده‌ڵێن: سوپاس و
ستایش بۆ ئه‌و خوایه‌ی که‌ هیدایه‌ت و ڕێنموویی کردین بۆ ئه‌م جێگه‌و
ڕێگه‌ خۆشه‌، ئه‌گه‌ر ئه‌و خوایه‌ هیدایه‌ت و ڕێنموویی نه‌کردینایه‌
هه‌رگیز ڕێگای هیدایه‌تمان نه‌ده‌زانی و ئه‌م پاداشته‌مان وه‌رنه‌ده‌گرت،
سوێند به‌خوا به‌ڕاستی پێغه‌مبه‌رانی په‌روه‌ردگارمان به‌ حه‌ق و
ڕاستیه‌وه‌ هاتن، ئه‌وسا بانگیان لێکرا: ئه‌وه‌ ئه‌و به‌هه‌شته‌یه‌ که‌
پێتان دراوه‌ به‌هۆی ئه‌و کارو کرده‌وانه‌ که‌ ئه‌نجامتان ده‌دا.

وَنَادَى أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَن قَدْ
وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ
رَبُّكُمْ حَقًّا قَالُواْ نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَن
لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ ﴿٤٤﴾

(پاشان) نیشته‌جێیانی به‌هه‌شت بانگی نیشته‌جێکانی
دۆزه‌خیان کرد: به‌ڕاستی ئه‌و به‌ڵێنه‌ی که‌ په‌روه‌ردگارمان پێی دابووین
ده‌ستمانکه‌وت و پێی به‌خشین، ئایا ئێوه‌ش ئه‌و به‌ڵێنه‌ی که‌
په‌روه‌دگارتان دابووی به‌ڕاستی ده‌ستانکه‌وت؟! (له‌ وه‌ڵامدا به‌دڵ شکاوی و
غه‌م و په‌ژاره‌یه‌کی زۆره‌وه‌) وتیان: به‌ڵێ.. ئه‌وسا جاڕچیه‌ک جاڕیدا
له‌ نێوانیاندا و هاواری کرد: نه‌فره‌تی خوا له‌ سته‌مکاران بێت…

الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالآخِرَةِ كَافِرُونَ ﴿٤٥﴾

ئه‌وانه‌ی که‌ به‌ نه‌رمه‌ بڕی به‌رهه‌ڵستی ڕێبازی خوا
ده‌که‌ن و کۆسپ و ته‌گه‌ره‌ ده‌خه‌نه‌ ڕێگه‌ی و ڕێبازی خوایان به‌ خوارو
خێچی ده‌وێت، له‌کاتێکدا هه‌میشه‌ ئه‌وان بێ بڕوان به‌ زیندوو بوونه‌وه‌ و
لێپرسینه‌وه‌.

وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ وَعَلَى الأَعْرَافِ رِجَالٌ
يَعْرِفُونَ كُلاًّ بِسِيمَاهُمْ وَنَادَوْاْ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَن
سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ ﴿٤٦﴾

له‌نێوان به‌هه‌شتی و دۆزه‌خیه‌کاندا دیوارو په‌رده‌یه‌ک
هه‌یه‌، به‌سه‌ر شوێنه‌ به‌رزه‌کانیشه‌وه‌ که‌سانێکی مه‌رد هه‌ن هه‌ردوولا
به‌چاکی ده‌ناسن به‌هۆی ناونیشانه‌کانیانه‌وه‌ (کاتێک ڕوو ده‌که‌نه‌
به‌هه‌شت) بانگ ده‌که‌ن له‌ نیشته‌جێکانی و ده‌ڵێن: سڵاوتان لێ بێت (خۆشی
له‌ خۆتان)، ئه‌وانه‌ هێشتا نه‌چوونه‌ته‌ ناوی باڵام به‌هیوان و ئومێدیان
هه‌یه‌.

وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاء أَصْحَابِ النَّارِ قَالُواْ رَبَّنَا لاَ تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٤٧﴾

کاتێکیش ڕوویان به‌ره‌و ڕووی دۆزه‌خیان وه‌رده‌چه‌رخێنرێت ده‌ڵێن: په‌روه‌دگارا مه‌مانگێڕه‌ له‌گه‌ڵ ده‌سته‌ی سته‌مکاراندا.

وَنَادَى أَصْحَابُ الأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُمْ
بِسِيمَاهُمْ قَالُواْ مَا أَغْنَى عَنكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنتُمْ
تَسْتَكْبِرُونَ ﴿٤٨﴾

ئه‌وانه‌ی که‌ له‌سه‌ر شوێنه‌ به‌رزه‌کانن بانگی که‌سانێک
ده‌که‌ن (له‌ دۆزه‌خیان) که‌ به‌ڕواڵه‌ت و سیمایاندا ده‌یانناسن و پێیان
ده‌ڵێن: (خۆ ئیستا لاتان ڕوونه‌) که‌ دارو ده‌سته‌و هێزو توانا و ماڵ و
سامانتان فریاتان نه‌که‌وت؟! هه‌روه‌ها فیز و لووت به‌رزی و خۆ فش
کردنه‌وه‌تان به‌هاناتانه‌وه‌ نه‌هات!!

أَهَؤُلاء الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لاَ يَنَالُهُمُ اللّهُ
بِرَحْمَةٍ ادْخُلُواْ الْجَنَّةَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلاَ أَنتُمْ
تَحْزَنُونَ ﴿٤٩﴾

ئایا ئه‌وانه‌ ئه‌و که‌سانه‌ن که‌کاتی خۆی سوێندتان
ده‌خوارد ڕه‌حمه‌تی خوا نایانگرێته‌وه‌! (ئه‌وه‌ته‌ خوا پێیان
ده‌فه‌رموێت): ده‌ بچنه‌ به‌هه‌شته‌وه‌، نه‌ ترس و بیمتان له‌سه‌ره‌
نه‌غه‌م و په‌ژاره‌ش ده‌خۆن.

وَنَادَى أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ
أَفِيضُواْ عَلَيْنَا مِنَ الْمَاء أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللّهُ قَالُواْ
إِنَّ اللّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿۵۰﴾

(دۆزه‌خیان به‌ده‌م ئاهو ناڵه‌و غه‌م و په‌ژاره‌وه‌)
هاواریان له‌ به‌هه‌شتیان کردو لێیان پاڕانه‌وه‌و وتیان: نه‌ختێک ئاومان
به‌سه‌ردا بڕێژن، یان به‌شمان بده‌ن له‌و ڕزق و ڕۆزیانه‌ی که‌ خوا پێی
به‌خشیوون (به‌هه‌شتیه‌کان له‌ وه‌ڵامیاندا) وتیان: به‌ڕاستی خوا خواردن و
خواردنه‌وه‌ی به‌هه‌شتی له‌سه‌ر بێ باوه‌ڕان حه‌رام کردووه‌…

الَّذِينَ اتَّخَذُواْ دِينَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا
وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فَالْيَوْمَ نَنسَاهُمْ كَمَا نَسُواْ
لِقَاء يَوْمِهِمْ هَذَا وَمَا كَانُواْ بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ ﴿۵۱﴾

ئه‌وانه‌ی که‌کاتی خۆی ئاینه‌که‌یان به‌گه‌مه‌و گاڵته‌
گرتبوو، ژیانی دنیا غه‌ڕاو سه‌رگه‌ردانی کردبوون و خه‌ڵه‌تاندنی، جا ئێمه‌
ئه‌مڕۆ ئه‌وانه‌ فه‌رامۆش ده‌که‌ین، هه‌روه‌کو ئه‌وان ئه‌م ڕۆژه‌یان
فه‌رامۆش کرد و له‌بیر خۆیان بردبۆوه‌، هه‌روه‌ها به‌هۆی ئه‌وه‌شه‌وه‌ که‌
دژی ئایه‌ته‌کانی ئێمه‌ ده‌وه‌ستان و ئینکاری و به‌ربه‌ره‌کانیان ده‌کرد.

وَلَقَدْ جِئْنَاهُم بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَى عِلْمٍ هُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ﴿۵۲﴾

سوێند بێت به‌خوا به‌ڕاستی ئێمه‌ کتێبێکمان بۆ هێنان هه‌موو
شتێکمان له‌سه‌ر بنچینه‌ی زانستی و زانیاری تێدا ڕوون کردۆته‌وه‌،
هیدایه‌ت و ڕه‌حمه‌ت و ڕێنموویشه‌ بۆ ئه‌و که‌سانه‌ی که‌ باوه‌ڕی
پێده‌هێنن.

هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ تَأْوِيلَهُ يَوْمَ يَأْتِي
تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبْلُ قَدْ جَاءتْ رُسُلُ
رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاء فَيَشْفَعُواْ لَنَا أَوْ
نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ قَدْ خَسِرُواْ
أَنفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ ﴿۵۳﴾

ئایا (بێ باوه‌ڕان) چاوه‌ڕێی چی ده‌که‌ن جگه‌ له‌ پێشهاتن و
ڕوودانی هه‌ڕه‌شه‌ قورئانیه‌کان نه‌بێت؟ جا ئه‌و ڕۆژه‌ی که‌ (به‌ڵێن و
هه‌ڕه‌شه‌کان) دێته‌ دی، ئه‌وانه‌ی پێشتر فه‌رامۆشیان کردبوو ده‌ڵێن:
به‌ڕاستی پێغه‌مبه‌رانی په‌روه‌ردگارمان حه‌قیقه‌ت و ڕاسته‌قینه‌یان
هێنابوو (که‌چی ئێمه‌ بڕوامان پێنه‌کردن و به‌که‌ساسیه‌وه‌ ده‌ڵێن): ئایا
ئه‌وه‌ که‌سێک نیه‌ تکامان بۆ بکات؟ (به‌ڵکو خوا بمانبه‌خشێت)، یاخود
بگه‌ڕێینه‌وه‌ بۆ دنیاو کارو کرده‌وه‌ی چاک بکه‌ین نه‌ک ئه‌وه‌ی که‌ ئه‌وسا
ده‌مانکرد، به‌ڕاستی ئه‌وانه‌ خۆیان دۆڕاندو هه‌رچیان هه‌ڵبه‌ستبوو و
باوه‌ڕیان پێی هه‌بوو، لێیان ون بوو.

إِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ
وَالأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي
اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ
وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَالأَمْرُ
تَبَارَكَ اللّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿٥٤﴾

بێگومان په‌روه‌ردگارتان (الله‌)یه‌ که‌ دروستکاری
ئاسمانه‌کان و زه‌ویه‌ له‌ ماوه‌ی شه‌ش ڕۆژدا (مه‌گه‌ر هه‌ر خۆیشی بزانێت
ئه‌و ڕۆژانه‌ ماوه‌یان چه‌نده‌)، پاشان له‌سه‌ر عه‌رش و ته‌ختی
فه‌رمانڕه‌وایی وه‌ستا (ئه‌ڵبه‌ته‌ چۆنیه‌تیی وه‌ستان و ته‌ختی
فه‌رمانڕه‌وایه‌تی و گه‌لێ شتی له‌و بابه‌تانه‌ له‌راده‌ی بۆچوونی ئێمه‌
به‌ده‌ره‌، ته‌فسیری ئه‌م ئایه‌ته‌یان له‌ پێشه‌وا مالیک و ئه‌حمه‌د
پرسیووه‌، له‌ وه‌ڵامدا وتوویانه‌: وه‌ستانه‌که‌ حه‌قیقه‌تی هه‌یه‌،
چۆنیه‌تیه‌که‌ی شاراوه‌یه‌، پرسیار کردن ده‌رباره‌ی بیدعه‌یه‌، باوه‌ڕ بوون
پێی واجبه‌)، به‌شه‌و، ڕۆژ داده‌پۆشێت؛ له‌کاتێکدا به‌شێنه‌یی عه‌وداڵه‌
به‌دوایدا، خۆرو مانگ و ئه‌ستێره‌کان (هه‌ر هه‌موویان) به‌ فه‌رمانی خوا
که‌وتوونه‌ته‌ گه‌ڕو له‌ فه‌رمانی ده‌رناچن، ئاگادار بن و بزانن و تێفکرن
که‌: هه‌رچی دروستکردن و بڕیاردانه‌ هه‌ر بۆ ئه‌وه‌، (که‌واته‌ ده‌با
هه‌مووان فه‌رمانبه‌رداری ئه‌و بین و له‌ فه‌رمانی ده‌رنه‌چین)، موباره‌ک و
پیرۆزو گه‌وره‌یه‌ زاتی (الله‌) په‌روه‌ردگاری جیهانیان.

ادْعُواْ رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ ﴿۵۵﴾

هاناو هاوار بکه‌ن له‌ په‌روه‌ردگارتان به‌پاڕانه‌وه‌ی
به‌کوڵ، به‌نهێنی (له‌کات و شوێنی له‌باردا) چونکه‌ به‌ڕاستی ئه‌و زاته‌
ده‌ست درێژکارانی خۆش ناوێت ( مه‌به‌ست ئه‌وانه‌ن که‌ هاناو هاوار بۆ
غه‌یری خوا ده‌به‌ن).

وَلاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا
وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا إِنَّ رَحْمَتَ اللّهِ قَرِيبٌ مِّنَ
الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٦﴾

(خه‌ڵکینه‌) فه‌ساد و گوناه و تاوان ئه‌نجام مه‌ده‌ن له‌
زه‌ویدا دوای ئه‌وه‌ی چاکه‌کاریی ڕه‌نگی گرتووه‌و (خه‌ڵکی خه‌ریکن خووی
پێوه‌ ده‌گرن)، به‌رده‌وام هاناو هاوار بۆ خوا به‌رن له‌ ترسی سزای دۆزه‌خ و
به‌ئومێدی به‌ده‌ستهێنانی به‌هه‌شت، به‌ڕاستی ڕه‌حمه‌تی خوا نزیکه‌ له‌
چاکه‌کاران و چاکه‌خوازانه‌وه‌.

وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ
رَحْمَتِهِ حَتَّى إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ
مَّيِّتٍ فَأَنزَلْنَا بِهِ الْمَاء فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن كُلِّ
الثَّمَرَاتِ كَذَلِكَ نُخْرِجُ الْموْتَى لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿۵۷﴾

هه‌ر ئه‌و خوایه‌یه‌ که‌ بای شه‌ماڵ (هه‌ڵگری هه‌ڵمی ئاو)
ده‌نێرێت له‌کاتێکدا مژده‌یه‌ (بۆ خه‌ڵک) له‌نێوان دووده‌ستی ڕه‌حمه‌تی
په‌روه‌ردگاردا، هه‌تا وای لێدێت که‌ ئه‌و بایه‌ هه‌وری سه‌نگین
هه‌ڵده‌گرێت، ئه‌وسا ده‌ینێرین بۆ ناوچه‌و وڵاتێکی مردوو، جا به‌هۆی ئه‌و
ئاوه‌وه‌ هه‌رچی به‌روبوومه‌ ده‌ری ده‌هێنین، جا هه‌ر ئابه‌و شێوه‌یه‌
مردووانیش له‌ناخی زه‌وی ده‌رده‌هێنین و زیندوو ده‌که‌ینه‌وه‌، بۆ ئه‌وه‌ی
یاداوه‌ری وه‌ربگرن.

وَالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ
رَبِّهِ وَالَّذِي خَبُثَ لاَ يَخْرُجُ إِلاَّ نَكِدًا كَذَلِكَ نُصَرِّفُ
الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ ﴿۵۸﴾

وڵاتی به‌پیت و چاک و ئاوه‌دان، دارو دره‌خت و ڕووه‌کی تێدا
ده‌ڕوێت به‌فه‌رمانی په‌روه‌ردگاری، ئه‌وه‌ش که‌ زۆنگ و پیس و بێ که‌ڵک
بێت، شتی بێ سوود و بێ فه‌ڕ نه‌بێت، هیچی لێ په‌یدا نابێت، ئا به‌و
شێوه‌یه‌ به‌ڵگه‌و نیشانه‌ی جۆراوجۆر ده‌هێنینه‌وه‌ بۆ که‌سانێک که‌ دڵسۆزن
و سوپاسی خوا ده‌که‌ن.

لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَا
قَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ إِنِّيَ
أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۵۹﴾

سوێند به‌ خوا به‌ڕاستی ئێمه‌ – نوح – مان ڕه‌وانه‌ کرد بۆ
سه‌ر قه‌ومه‌که‌ی، جا ئه‌ویش پێی وتن: ئه‌ی گه‌ل و هۆزم ئێوه‌ هه‌ر خوا
بپه‌رستن، چونکه‌ جگه‌ له‌و زاته‌ خوایه‌کی ترتان نیه‌، به‌ڕاستی من
ده‌ترسم له‌رۆژێکی گه‌وره‌دا تووشی به‌ڵاو سزایه‌کی زۆر سه‌خت ببن.

قَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ ﴿٦٠﴾

ده‌سته‌ی ده‌سه‌ڵاتداری قه‌ومه‌که‌ی وتیان: به‌ڕاستی ئێمه‌ تۆ له‌نێو گومڕاییه‌کی ئاشکرادا ده‌بینین!!

قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلاَلَةٌ وَلَكِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٦١﴾

نوح وتی: ئه‌ی قه‌وم و هۆزم من هیچ گومڕاییه‌کم نیه‌ به‌ڵکو
من پێغه‌مبه‌رێکم و له‌ لایه‌ن په‌روه‌ردگاری جیهانیانه‌وه‌
ڕه‌وانه‌کراوم…

أُبَلِّغُكُمْ رِسَالاَتِ رَبِّي وَأَنصَحُ لَكُمْ وَأَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ ﴿٦٢﴾

په‌یامه‌کانی په‌روه‌ردگارمتان پێ ڕاده‌گه‌یه‌نم، من
دڵسۆزیتان له‌گه‌ڵ ده‌که‌م، ئه‌وه‌ی من ده‌یزانم ده‌رباره‌ی گه‌وره‌یی و
باڵاده‌ستی خوا، ئێوه‌ نایزانن…

أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَى
رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ وَلِتَتَّقُواْ وَلَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
﴿٦٣﴾

ئایا ئێوه‌ سه‌رسام بوون له‌هاتنی به‌رنامه‌ و
یادخه‌ره‌وه‌یه‌ک له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگارتانه‌وه‌ بۆ سه‌ر پیاوێکی (ڕاستگۆ)
له‌ خۆتان؟ تا بێدارتان بکاته‌وه‌و دینداری و خواناسی بکه‌ن، بۆ ئه‌وه‌ی
سه‌رئه‌نجام ڕه‌حمتان پێ بکرێت.

فَكَذَّبُوهُ فَأَنجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ فِي
الْفُلْكِ وَأَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا إِنَّهُمْ
كَانُواْ قَوْمًا عَمِينَ ﴿٦٤﴾

(دوای ٩٥٠ ساڵ هه‌وڵ و کۆشش) هه‌ر به‌رنامه‌که‌یان به‌
درۆزانی و بڕوایان پێ نه‌کرد، جا ئێمه‌ش خۆی و ئه‌و ئیماندارانه‌ی
له‌گه‌ڵیدا بوون له‌ که‌شتیه‌که‌دا ڕزگارمان کردن و ئه‌وانه‌ی بڕوایان
نه‌هێنا به‌ئایه‌ت و فه‌رمانه‌کانمان نوقمی زریانه‌که‌مان کردن، چونکه‌
به‌ڕاستی ئه‌وان گه‌لێکی کوێرو نابینا بوون (له‌ ئاستی ڕاستیه‌کاندا).

وَإِلَى عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلاَ تَتَّقُونَ ﴿٦٥﴾

بۆ قه‌ومی (عاد)یش (هود)ی برایانمان نارد (هه‌روه‌کو نوح)
وتی: ئه‌ی گه‌ل و عه‌شیره‌تم هه‌ر خوا بپه‌رستن چونکه‌ جگه‌ له‌و زاته‌
خوایه‌کی ترتان نیه‌، ئایا ئه‌وه‌ له‌ خوا ناترسن؟!

قَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي سَفَاهَةٍ وِإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿٦٦﴾

ئه‌و ده‌سه‌ڵاتدارانه‌ی که‌ بێ بڕوا بوون له‌ قه‌ومه‌که‌ی وتیان:
به‌ڕاستی ئێمه‌ تۆ له‌ نێو نه‌فامیدا ده‌بینین ( تۆ ناگۆڕێیت و پێش
ناکه‌ویت) و به‌ڕاستی ئێمه‌ واده‌زانین تۆ یه‌کێکیت له‌ درۆزنه‌کان.

قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي سَفَاهَةٌ وَلَكِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٦٧﴾

(هود) فه‌رمووی: ئه‌ی قه‌وم و عه‌شیره‌تم من هیچ گێلی و نه‌فامیه‌کم
پێوه‌ نیه‌، به‌ڵکو من فرستاده‌یه‌کم له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگاری هه‌موو
جیهانیانه‌وه‌…

أُبَلِّغُكُمْ رِسَالاتِ رَبِّي وَأَنَاْ لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ ﴿٦٨﴾

په‌یامه‌کانی په‌روه‌ردگاری خۆمتان پێ ڕاده‌گه‌یه‌نم و من بۆ ئێوه‌ دڵسۆزو ئه‌مینم.

أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَى
رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ وَاذكُرُواْ إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاء مِن
بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزَادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَسْطَةً فَاذْكُرُواْ آلاء
اللّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٦٩﴾

ئایا ئێوه‌ سه‌رسام بوون له‌ هاتنی به‌رنامه‌ و یادخه‌ره‌وه‌یه‌ک
له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگارتانه‌وه‌ بۆ سه‌ر پیاوێکی (ڕاستگۆ) له‌ خۆتان؟ تا
بێدارتانبکاته‌وه‌، جا یادی ئه‌و کاته‌ بکه‌نه‌وه‌ که‌ خوا ئێوه‌ی کرده‌
جێنشین له‌ دوای قه‌ومی نوح، له‌ ڕووی جه‌سته‌وه‌ زیاد له‌وان گه‌وره‌ و
تێرو ته‌واو به‌دیهێنان که‌واته‌ یادی نازو نیعمه‌ته‌کانی خوا بکه‌ن بۆ
ئه‌وه‌ی سه‌رفراز بن.

قَالُواْ أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللّهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ
مَا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ
الصَّادِقِينَ ﴿۷۰﴾

(که‌چی قه‌ومی ناله‌بار له‌ وه‌ڵامیدا) وتیان: ئایا تۆ هاتویته‌ لامان
بۆ ئه‌وه‌ی ته‌نها خوا بپه‌رستین و واز له‌و په‌رستراوانه‌ بهێنین (که‌
ساڵه‌هایه‌) باو و باپیرانمان ده‌یانپه‌رستن؟! (به‌ گاڵته‌ و بێ
باوه‌ڕیه‌وه‌ وتیان): که‌وابوو ئه‌گه‌ر تۆ له‌ ڕاستگۆیانیت ئه‌و
به‌ڵێنانه‌ی که‌ پێمان ده‌ده‌یت بۆمان پێش بهێنه‌!!

قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ رِجْسٌ
وَغَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ
وَآبَآؤكُم مَّا نَزَّلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ فَانتَظِرُواْ إِنِّي
مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ ﴿۷۱﴾

هود فه‌رمووی: ئیتر ئه‌وه‌ به‌ڵاو ناخۆشی و خه‌شمی خوا که‌وته‌ سه‌رتان،
ئایا ئه‌وه‌ ڕاسته‌ ئێوه‌ موجاده‌له‌و ده‌مه‌ ده‌مێم له‌گه‌ڵ ده‌که‌ن
له‌سه‌ر کۆمه‌ڵێک بت و په‌یکه‌ر که‌ خۆتان و باوو باپیرانتان ناوتان ناون؟
بێگومان هیچ په‌یوه‌ندیه‌کیان به‌ خواوه‌ نیه‌، هیچ به‌ڵگه‌یه‌ک له‌لایه‌ن
خواوه‌ دانه‌به‌زیوه‌ که‌ ئه‌وانه‌ بچوکترین کاریان به‌ده‌ست بێت، ئێوه‌
چاوه‌ڕێی بن، منیش له‌گه‌ڵتاندا له‌ چاوه‌ڕوانانم.

فَأَنجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا
وَقَطَعْنَا دَابِرَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَمَا كَانُواْ
مُؤْمِنِينَ ﴿۷۲﴾

ئینجا (دوای دابه‌زینی خه‌شمی خوایی) هودو ئه‌و ئیماندارانه‌ی له‌گه‌ڵی
بوون، به‌ره‌حمه‌تێکی تایبه‌تی خۆمان، ڕزگارمان کردن، ئه‌وانه‌ش که‌ ئایه‌ت
و هه‌ڕه‌شه‌کانی ئێمه‌یان به‌درۆ ده‌زانی دوابڕاومان کردن و ئه‌وانه‌ش
باوه‌ڕدار نه‌بوون به‌ مژده‌کانمان.

وَإِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ يَا قَوْمِ
اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ قَدْ جَاءتْكُم
بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ هَذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا
تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللّهِ وَلاَ تَمَسُّوهَا بِسُوَءٍ فَيَأْخُذَكُمْ
عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿۷۳﴾

بۆ سه‌ر قه‌ومی (ثمود)یش (صاڵح)ی برایانمان نارد (ئه‌ویش پێی وتن): ئه‌ی
گه‌له‌که‌م خوا بپه‌رستن چونکه‌ جگه‌ له‌و خوایه‌کی ترتان نیه‌، ئه‌وه‌تا
به‌ڕاستی موعجیزه‌ی ئاشکراتان له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگارتانه‌وه‌ بۆ هاتووه‌،
ئه‌مه‌ وشترێکه‌ له‌لایه‌ن خواوه‌ به‌تایبه‌ت بۆ ئێوه‌ی به‌دیهێناوه‌
(له‌سه‌ر داخوازیی خۆتان) که‌ موعجیزه‌یه‌کی ئاشکرایه‌، وازی لێ بهێنن با
بله‌وه‌ڕێت له‌ زه‌وی خواداو ده‌ست درێژی مه‌که‌نه‌ سه‌رو ئازاری مه‌ده‌ن
(چونکه‌ هه‌ر ئازارتاندا) سزاو به‌ڵایه‌کی به‌ئێش و ئازار داوێن گیرتان
ده‌بێت.

وَاذْكُرُواْ إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاء مِن بَعْدِ عَادٍ
وَبَوَّأَكُمْ فِي الأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورًا
وَتَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتًا فَاذْكُرُواْ آلاء اللّهِ وَلاَ
تَعْثَوْا فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿٧٤﴾

یادی ئه‌و کاته‌ش بکه‌نه‌وه‌ که‌ خوا ئێوه‌ی کرده‌ جێنشین له‌ دوای
قه‌ومی عاد، ژیانی له‌سه‌ر زه‌ویدا بۆ ئاسان کردن، له‌ ده‌شته‌کاندا کۆشک و
ته‌لار دروست ده‌که‌ن، له‌ شاخ و کێوه‌کانیشدا ژوور داده‌تاشن، که‌واته‌
یادی نازو نیعمه‌ته‌کانی خوا بکه‌ن و تۆوی خراپه‌ و فه‌سادو گوناه له‌سه‌ر
زه‌ویدا مه‌چێنن.

قَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ مِن قَوْمِهِ
لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُواْ لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَتَعْلَمُونَ أَنَّ
صَالِحًا مُّرْسَلٌ مِّن رَّبِّهِ قَالُواْ إِنَّا بِمَا أُرْسِلَ بِهِ
مُؤْمِنُونَ ﴿۷۵﴾

(دوای ئه‌و یادخستنه‌وانه‌ی صاڵح پێغه‌مبه‌ر) ده‌سته‌ی ده‌سه‌ڵاتداران،
ئه‌وانه‌ی لووت به‌رزیان کرد له‌ قه‌ومه‌که‌ی وتیان به‌وانه‌ی که‌
چه‌وسێنراونه‌ته‌وه‌، له‌وانه‌یان که‌ باوه‌ڕیان هێناوه‌: باشه‌ ئێوه‌
ده‌زانن که‌ صاڵح له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگاریه‌وه‌ ڕه‌وانه‌ کراوه‌؟!
ئیمانداران وتیان: به‌ دڵنیاییه‌وه‌ ئێمه‌ باوه‌ڕدارین به‌و په‌یامه‌ی که‌
به‌ودا ڕه‌وانه‌ کراوه‌.

قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ إِنَّا بِالَّذِيَ آمَنتُمْ بِهِ كَافِرُونَ ﴿٧٦﴾

(به‌ڵام) ئه‌وانه‌ی که‌ خۆیان به‌زل و گه‌وره‌ ده‌زانی وتیان: به‌ڕاستی ئێمه‌ بێ بڕواین به‌وه‌ی ئێوه‌ بڕواتان پێ هێناوه‌!

فَعَقَرُواْ النَّاقَةَ وَعَتَوْاْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ
وَقَالُواْ يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ
الْمُرْسَلِينَ ﴿۷۷﴾

یه‌کسه‌ر (چوون) وشتره‌که‌یان سه‌ربڕی و له‌ فه‌رمانی په‌روه‌ردگاریان
یاخی بوون و وتیان: ئه‌ی صاڵح ئه‌گه‌ر تۆ له‌ پێغه‌مبه‌رانیت ئاده‌ی ئه‌و
هه‌ڕه‌شانه‌ی که‌ لێمان ده‌یکه‌یت بۆمان پێش بهێنه‌.

فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ ﴿۷۸﴾

ئینجا یه‌کسه‌ر (دوای سه‌ربڕینی وشتره‌که‌) بوومه‌له‌رزه‌یه‌ک و
ده‌نگێکی سامناک گرتنی و پێچانیه‌وه‌ و دوا به‌ دوای ئه‌و هه‌موو له‌
ماڵه‌کانیاندا به‌چۆکدا هاتن و هێزی ئه‌ژنۆیان شکاو تیاچوون.

فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ
أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ وَلَكِن لاَّ
تُحِبُّونَ النَّاصِحِينَ ﴿۷۹﴾

(جا صاڵح پێغه‌مبه‌ر، پشتی لێهه‌ڵکردن) و وتی: ئه‌ی قه‌وم و عه‌شیره‌تم
سوێند به‌ خوا به‌ڕاستی په‌یامی په‌روه‌ردگارم به‌چاکی پێڕاگه‌یاندن و
دڵسۆزیم له‌گه‌ڵ کردن، به‌ڵام (به‌داخه‌وه‌) ئێوه‌ دڵسۆزانتان خۆش ناوێت.

وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّن الْعَالَمِينَ ﴿۸۰﴾

یادی (لوت پێغه‌مبه‌ریش)






الموضوع الأصلي : 7. سورة الأعراف // المصدر : منتدياتحلبجةنت // الكاتب: ibn islam




ibn islam ; توقيع العضو
 

  
7. سورة الأعراف Empty2012-01-23, 01:24
رسالة
بيانات كاتب الموضوع
7. سورة الأعراف
المعلومات
الكاتب:
اللقب:
...::|مدير العام|::...
الرتبه:
...::|مدير العام|::...
الصورة الرمزية
 
ibn islam

البيانات
عدد المساهمات : 6825
تاريخ التسجيل : 23/07/2010
 
 

 

التوقيت

الإتصالات
الحالة:
وسائل الإتصال:


لتواصل معنا عبر
الفيس بوك:
تويتر:
مُساهمةموضوع: رد: 7. سورة الأعراف    


انشر الموضوع
الرد على الموضوع
الابلاغ عن الموضوع
مراقبة هذا الموضوع



به‌ڕاستی ئێمه‌ درۆمان به‌ناوی خواوه‌ هه‌ڵبه‌ستووه‌، ئه‌گه‌ر په‌شیمان
ببینه‌وه‌ و بگه‌ڕێینه‌وه‌ ناو ئاینه‌که‌ی ئێوه‌، دوای ئه‌وه‌ی که‌ خوا له‌
ده‌ست (ئه‌و خورافاته‌) ڕزگاری کردین، ئێمه‌ بۆمان نیه‌ بگه‌ڕێینه‌وه ‌بۆ
ناو ئاینی ئێوه‌ مه‌گه‌ر ویستی خوای په‌روه‌ردگارمانی له‌سه‌ر بێت، زانست و
زانیاری په‌روه‌ردگارمان فراوانه‌و هه‌موو شتێکی گرتۆته‌وه‌، هه‌ر به‌خوا
پشت و په‌نامان به‌ستووه‌، په‌روه‌ردگارا خۆت داوه‌ری بکه‌ له‌سه‌ر
بنچینه‌ی حه‌ق وڕاستی له‌نێوان ئێمه‌ و قه‌وم و گه‌لماندا، چونکه‌ تۆ
چاکترینی دادوه‌رانی.


وَقَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوْمِهِ لَئِنِ اتَّبَعْتُمْ شُعَيْبًا إِنَّكُمْ إِذًا لَّخَاسِرُونَ ﴿۹۰﴾


ده‌سته‌ی ده‌سه‌ڵاتداران له‌ گه‌لی شوعه‌یب ئه‌وانه‌ی که‌ بێ باوه‌ڕ
بوون وتیان: سوێند به‌ خوا ئه‌گه‌ر ئێوه‌ شوێنی شوعه‌یب بکه‌ون، به‌ڕاستی
ئه‌و کاته‌ ئێوه‌ له‌ زه‌ره‌رمه‌ندانن.


فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ ﴿۹۱﴾


ئینجا یه‌کسه‌ر بوومه‌له‌رزه‌یه‌ک و ده‌نگێکی سامناک گرتنی و
پێچانیه‌وه‌ و دوابه‌دوای ئه‌وه‌ هه‌موو له‌ ماڵه‌کانیاندا به‌ چۆکدا هاتن و
هێزی ئه‌ژنۆیان شکاو تیاچوون.


الَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيْبًا كَأَن لَّمْ يَغْنَوْاْ فِيهَا الَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيْبًا كَانُواْ هُمُ الْخَاسِرِينَ ﴿۹۲﴾


ئه‌وانه‌ی که‌ به‌رنامه‌ی شوعه‌یبیان به‌درۆزانی و باوه‌ڕیان پێی نه‌بوو
(له‌ناو بران) هه‌روه‌ک له‌و ناوه‌دا نه‌بووبن و نه‌ژیابن وابوو،
ئه‌وانه‌ی که‌ شوعه‌یبیان به‌درۆزانی و باوه‌ڕیان پێی نه‌بوو ته‌نها ئه‌وان
زه‌ره‌رمه‌ند و ماڵوێران بوون.


فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ
أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالاَتِ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ فَكَيْفَ آسَى عَلَى
قَوْمٍ كَافِرِينَ ﴿۹۳﴾


جا شوعه‌یب پێغه‌مبه‌ر، پشتی لێهه‌ڵکردن و وتی: ئه‌ی قه‌وم و عه‌شیره‌تم
سوێند به‌ خوا به‌ڕاستی په‌یامه‌کانی په‌روه‌ردگارم به‌چاکی پێڕاگه‌یاندن و
دڵسۆزیم له‌گه‌ڵ کردن، ئیتر من چۆن خه‌م بخۆم بۆ قه‌ومێک که‌ بێ باوه‌ڕن.


وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّبِيٍّ إِلاَّ
أَخَذْنَا أَهْلَهَا بِالْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء لَعَلَّهُمْ يَضَّرَّعُونَ
﴿٩٤﴾


له‌ هیچ شارو وڵاتێکدا هیچ پێغه‌مبه‌رێکمان نه‌ناردوه‌ ( که‌
خه‌ڵکه‌که‌ی بدرۆیان زانی بێت و به‌گوێیان نه‌کردبێت) مه‌گه‌ر خه‌ڵکی ئه‌و
شوێنه‌مان به‌ته‌نگانه‌ و نه‌خۆشی گیرۆده‌ کردوه‌، بۆ ئه‌وه‌ی (دابچڵه‌کێن و
تێفکرن) و ده‌ست بکه‌ن به‌نزاو پاڕانه‌وه‌و لاڵانه‌وه‌.


ثُمَّ بَدَّلْنَا مَكَانَ السَّيِّئَةِ الْحَسَنَةَ حَتَّى
عَفَواْ وَّقَالُواْ قَدْ مَسَّ آبَاءنَا الضَّرَّاء وَالسَّرَّاء
فَأَخَذْنَاهُم بَغْتَةً وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ ﴿۹۵﴾


پاشان شوێنی ته‌نگانه‌و ناخۆشیه‌که‌مان گۆڕی به‌شوێنی خۆشی و کامه‌رانی،
هه‌تا به‌ته‌واوی له‌ هه‌موو ڕویه‌که‌وه‌ زیادیان کردو که‌وتنه‌ خۆشیه‌وه‌
و (وایان لێهات که‌ خۆشی و ناخۆشی به‌تاقیکردنه‌وه‌ دانه‌نێن) جا وتیان:
به‌ڕاستی ناخۆشی و خۆشی تووشی باوو باپیرانیشمان بووه‌ (ئه‌مه‌ شتێکی
ئاساییه‌!!) ئێمه‌ش کتوپڕ گرتمانن له‌کاتێکدا ئه‌وان هه‌ستیان به‌ خۆیان
نه‌کرد له‌ناومان بردن و ته‌خت و تاراجیانمان تێکدا.


وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ
لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ وَلَكِن
كَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ ﴿٩٦﴾


خۆ ئه‌گه‌ر خه‌ڵکی شاره‌کان به‌ڕاستی باوه‌ڕیان بهێنایه‌و خۆیان
بپاڕاستایه‌، ئه‌وا بێگومان ئێمه‌ ده‌رگای فه‌ڕو به‌ره‌که‌تی ئاسمان و
زه‌وییان له‌سه‌ر ده‌کردنه‌وه‌، به‌ڵام ئه‌وان که‌ په‌یام و پێغه‌مبه‌رانی
ئێمه‌یان به‌درۆزانی، جا ئێمه‌ش به‌هۆی ئه‌و کاروکرده‌وانه‌ی که‌ ده‌یانکرد
گرتمانن و له‌ناومان بردن.


أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَن يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَآئِمُونَ ﴿۹۷﴾


جا ئایا خه‌ڵکی شاره‌کان له‌وه‌ دڵنیان و ناترسن که‌ تۆڵه‌ی ئێمه‌ بێت بۆیان له‌ شه‌ودا له‌ کاتێکدا که‌ ئه‌وان نوستوون؟!


أَوَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَن يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحًى وَهُمْ يَلْعَبُونَ ﴿۹۸﴾


ئایا خه‌ڵکی شاره‌کان دڵنیاشن و ناترسن له‌وه‌ی که‌ تۆڵه‌ی ئێمه‌ بێت
بۆیان له‌ چێشته‌نگاودا، له‌کاتێکدا ئه‌وان سه‌رگه‌رمی یاری و گه‌مه‌ن.


أَفَأَمِنُواْ مَكْرَ اللّهِ فَلاَ يَأْمَنُ مَكْرَ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۹۹﴾


جا ئایا دڵنیاو بێباک بوون له‌ نه‌خشه‌و پلانی خوا (له‌سه‌ر ئاستی تاک و
کۆمه‌ڵ یان له‌سه‌ر ئاستی حوکمه‌ت و گه‌لان)؟! جا که‌س بێباک نابێت له‌
نه‌خشه‌ و پلانی خوا جگه‌ له‌ قه‌ومی خه‌ساره‌تمه‌ندان نه‌بێت.


أَوَلَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الأَرْضَ مِن بَعْدِ
أَهْلِهَا أَن لَّوْ نَشَاء أَصَبْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَنَطْبَعُ عَلَى
قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لاَ يَسْمَعُونَ ﴿۱۰۰﴾


ئایا ده‌ریشنه‌که‌وت بۆ ئه‌وانه‌ی دێن به‌دوای ده‌سته‌و چینه‌کانی پێش
خۆیان پاش له‌ناوچوونی ئه‌وانه‌ی که‌ تیایدا نیشته‌جێ بوون که‌ ئه‌گه‌ر
بمانویستایه‌، ئه‌وه‌ به‌هۆی گوناهه‌کانیانه‌وه‌ تووشمان ده‌کردن (وه‌ک چۆن
خه‌ڵکانی پێش خۆیانمان له‌ناو برد)و مۆرمان ده‌نا به‌سه‌ر دڵه‌کانیاندا،
جا ئه‌وان نابیستن.


تِلْكَ الْقُرَى نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَآئِهَا
وَلَقَدْ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُواْ
لِيُؤْمِنُواْ بِمَا كَذَّبُواْ مِن قَبْلُ كَذَلِكَ يَطْبَعُ اللّهُ
عَلَىَ قُلُوبِ الْكَافِرِينَ ﴿۱۰۱﴾


(ئه‌ی محمد(صلى الله عليه وسلم) ئه‌و شارو ناوچانه‌ هه‌ندێک له‌ هه‌واڵ و
به‌سه‌رهاته‌کانیان بۆ ده‌گێڕینه‌وه‌، سوێند به‌خوا بێگومان
پێغه‌مبه‌رانیان بۆ هات، هاوڕێ له‌گه‌ڵ چه‌نده‌ها موعجیزه‌دا، ئیتر
وه‌نه‌بێت ئه‌وانه‌ باوه‌ڕیان هێنابێت به‌وه‌ی که‌ پێشتر بڕوایان پێی
نه‌بوو، ئا به‌و شێوه‌یه‌ خوا مۆر ده‌نێت به‌سه‌ر دڵی بێ باوه‌ڕاندا.


وَمَا وَجَدْنَا لأَكْثَرِهِم مِّنْ عَهْدٍ وَإِن وَجَدْنَا أَكْثَرَهُمْ لَفَاسِقِينَ ﴿۱۰۲﴾


به‌شی زۆری ئه‌و خه‌ڵکه‌ سه‌رگه‌ردانه‌مان ده‌ست نه‌که‌وت که‌ په‌یمان
شکێن نه‌بن و به‌ڕاستی زۆربه‌ی ئه‌وانه‌مان به‌ده‌رچوو له‌ ئاینی خوا
ده‌ستکه‌وت.


ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم مُّوسَى بِآيَاتِنَا إِلَى
فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَظَلَمُواْ بِهَا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ
الْمُفْسِدِينَ ﴿۱۰۳﴾


پاشان له‌ دوای ئه‌و (پێغه‌مبه‌رانه‌ی که‌ باسکران) موسامان هاوڕێ
له‌گه‌ڵ موعجیزه‌ی جۆراو جۆردا بۆ سه‌ر فیرعه‌ون و دارو ده‌سته‌که‌ی
ڕه‌وانه‌کرد، که‌چی سته‌میان له‌خۆیان کردو پێی بێ باوه‌ڕ بوون، جا ته‌ماشا
بکه‌ و ببینه‌ بزانه‌ چۆن بوو سه‌رئه‌نجامی ئه‌وانه‌ی که‌ چێنه‌ری تۆوی
خراپه‌ بوون.


وَقَالَ مُوسَى يَا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٠٤﴾


موسا وتی: ئه‌ی فیرعه‌ون چاک بزانه‌ و دڵنیابه‌ که‌ من ڕه‌وانه‌ کراوو فرستاده‌م له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگاری جیهانیانه‌وه‌…


حَقِيقٌ عَلَى أَن لاَّ أَقُولَ عَلَى اللّهِ إِلاَّ
الْحَقَّ قَدْ جِئْتُكُم بِبَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ
بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿۱۰۵﴾


هه‌میشه‌ سوورم له‌سه‌ر ئه‌وه‌ی هیچ شتێک نه‌ڵێم به‌ناوی خواوه‌ جگه‌
له‌وه‌ی حه‌ق و ڕاست نه‌بێت، به‌ڕاستی به‌به‌ڵگه‌یه‌کی ڕوونه‌وه‌ له‌لایه‌ن
په‌روه‌ردگاره‌وه‌ هاتووم بۆ لاتان: که‌واته‌ (ئه‌ی فیرعه‌ون) داواکارم
نه‌وه‌ی ئیسرائیل ئازاد بکه‌یت، با له‌گه‌ڵ مندا بن و (ده‌ست مه‌هێنه‌
ڕێگه‌یان).


قَالَ إِن كُنتَ جِئْتَ بِآيَةٍ فَأْتِ بِهَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿١٠٦﴾


(فیرعه‌ون بڕوای نه‌کرد) و وتی: ئه‌گه‌ر به‌ڵگه‌یه‌کت هێناوه‌، ده‌ بیخه‌ره‌ ڕوو، ئه‌گه‌ر تۆ له‌ ڕاستگۆیانیت.


فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ ﴿۱۰۷﴾


ئینجا موسا دارعه‌ساکه‌ی فڕێداو ده‌ستبه‌جێ بوو به‌مارێکی گه‌وره‌ و ئاشکرا.


وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ ﴿۱۰۸﴾


ده‌ستیشی (خسته‌ بن باڵی)وده‌ری هێنایه‌وه‌ خێرابوو به‌ (کافوری) سپی و بریقه‌ی ده‌دایه‌وه‌ بۆ ته‌ماشاکه‌ران.


قَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ ﴿۱۰۹﴾


هه‌ندێک له‌ ده‌سه‌ڵاتدارانی دارو ده‌سته‌ی فیرعه‌ون وتیان: به‌ڕاستی ئه‌مه‌ جادووگه‌رێکی زۆر زانایه‌!!


يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُمْ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿۱۱۰﴾


(به‌م شتانه‌) ده‌یه‌وێت له‌وڵات و نیشتمانتان ده‌رتانپه‌ڕێنێت، جا چ فه‌رمانێک ده‌ده‌ن؟!


قَالُواْ أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَأَرْسِلْ فِي الْمَدَآئِنِ حَاشِرِينَ ﴿۱۱۱﴾


وتیان: جارێ وازی لێبهێنه‌ له‌گه‌ڵ براکه‌یدا و چه‌ند پیاوێک بنێره‌ له‌ شاره‌کاندا تا هه‌موو جادووگه‌ران کۆ بکه‌نه‌وه‌…


يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَاحِرٍ عَلِيمٍ ﴿۱۱۲﴾


هه‌وڵ بده‌ن هه‌موو جادووگه‌رێکی زاناو شاره‌زات بۆ په‌یدا بکه‌ن.


وَجَاء السَّحَرَةُ فِرْعَوْنَ قَالْواْ إِنَّ لَنَا لأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ ﴿۱۱۳﴾


(دوای چه‌ند ڕۆژێک) جادووگه‌ران هاتن بۆ لای فیرعه‌ون وتیان: پاداشتێک،
شاباشێکمان ده‌ست ده‌که‌وێت ئه‌گه‌ر ئێمه‌ (له‌م ململانێیه‌دا)
بردمانه‌وه‌؟!


قَالَ نَعَمْ وَإَنَّكُمْ لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿١١٤﴾


(فیرعه‌ون) وتی: به‌ڵێ (ئه‌ی چۆن) ئێوه‌ له‌ نزیکان و به‌ڕێزان ده‌بن.


قَالُواْ يَا مُوسَى إِمَّا أَن تُلْقِيَ وَإِمَّا أَن نَّكُونَ نَحْنُ الْمُلْقِينَ ﴿۱۱۵﴾


ئه‌وسا جادووگه‌ران وتیان: ئه‌ی موسا، یان ئه‌وه‌یه‌ تۆ ده‌ست به‌کار
ده‌بیت و دایده‌به‌زێنیت یان ئێمه‌ ده‌ستبه‌کار ده‌بین هه‌میشه‌
دایده‌به‌زێنین.


قَالَ أَلْقُوْاْ فَلَمَّا أَلْقَوْاْ سَحَرُواْ أَعْيُنَ النَّاسِ وَاسْتَرْهَبُوهُمْ وَجَاءوا بِسِحْرٍ عَظِيمٍ ﴿١١٦﴾


موسا وتی: ده‌ ئێوه‌ ده‌ست به‌کاربن و دایبه‌زێنن، جا کاتێک
دایانبه‌زاند، جادوویان له‌ چاوی خه‌ڵکی کردو ویستیان بیانترسێن و
جادوویه‌کی زۆر گه‌وره‌یان پێش هێناو به‌رپاکرد.


وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَلْقِ عَصَاكَ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ ﴿۱۱۷﴾


ئێمه‌ش نیگامان نارد بۆ موسا که‌ دارعه‌ساکه‌ت فڕێ بده‌، جا ده‌ستبه‌جێ
(هه‌ر که‌ فڕێیدا) ئه‌و فڕو فێڵه‌ی که‌ ده‌یانکرد هه‌مووی هه‌ڵلووشی.


فَوَقَعَ الْحَقُّ وَبَطَلَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ ﴿۱۱۸﴾


ئه‌وسا ئیتر حه‌ق چه‌سپاو ده‌رکه‌وت و پووچه‌ڵیش بوه‌وه‌ ئه‌وه‌ی ئه‌وان ده‌یانکرد.


فَغُلِبُواْ هُنَالِكَ وَانقَلَبُواْ صَاغِرِينَ ﴿۱۱۹﴾


ئیتر له‌و گۆڕه‌پانه‌دا (فیرعه‌ون و داروده‌سته‌که‌ی) شکستیان پێهێنراو به‌سه‌ر شۆڕیی و شه‌رمه‌زاری گه‌ڕانه‌وه‌.


وَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ ﴿١٢٠﴾


(کاتێک دڵنیابوون ئه‌وه‌ موعجیزه‌یه‌و له‌ده‌سه‌ڵاتی ئاده‌میزادا نیه‌) جادووگه‌ران خران به‌روودا سوژده‌به‌ر بوون بۆ خوا.


قَالُواْ آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٢١﴾


جادووگه‌ران وتیان: ئێمه‌ باوه‌ڕێکی پته‌ومان هێناوه‌ به‌ په‌روه‌ردگاری جیهانیان…


رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ ﴿١٢٢﴾


که‌ په‌روه‌ردگاری موسا و هاروونه‌.


قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنتُم بِهِ قَبْلَ أَن آذَنَ لَكُمْ
إِنَّ هَذَا لَمَكْرٌ مَّكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُواْ
مِنْهَا أَهْلَهَا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿١٢٣﴾


فیرعه‌ون وتی: ئایا باوه‌ڕتان هێنا به‌ په‌روه‌ردگاری موسا و
هاروون، پێش ئه‌وه‌ی من مۆڵه‌ت و ڕووخسه‌تتان بده‌م؟! به‌ڕاستی دیاره‌ که‌
ئه‌مه‌ پیلانێکه‌ سازتانداوه‌ و گێڕاوتانه‌ له‌ شاره‌که‌دا تا خه‌ڵکه‌که‌ی
لێ ده‌ربه‌ده‌ر بکه‌ن، جا له‌مه‌ولا ده‌زانن (چیتان به‌سه‌ر ده‌هێنم)…


لأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلافٍ ثُمَّ لأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿١٢٤﴾


سوێند بێت ده‌ست و قاچه‌کانتان ڕاست و چه‌پ ده‌بڕم، پاشان سوێند بێت هه‌مووتان هه‌ڵده‌واسم و له‌ خاچتان ده‌ده‌م.


قَالُواْ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ ﴿١٢٥﴾


(جادووگه‌رانی ئه‌وسا که‌ ئیماندارانی ئێسته‌ن) وتیان:
(ئێمه‌ باکمان نیه‌) به‌ڕاستی ئێمه‌ هه‌ر بۆ لای په‌روه‌ردگارمان
ده‌گه‌ڕێینه‌وه‌…


وَمَا تَنقِمُ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ
رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا
وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ ﴿١٢٦﴾


تۆ هیچ بێزاریه‌کت له‌ ئێمه‌ نیه‌ جگه‌ له‌وه‌ که‌
باوه‌ڕمان به‌به‌ڵگه‌ و موعجیزه‌کانی په‌روه‌ردگارمان هێناوه‌، کاتێک بۆمان
هات، (پاشان ده‌ستی نزاو پاڕانه‌وه‌یان به‌رز کرده‌وه‌ و وتیان)
په‌روه‌ردگارا خۆگری و ئارامیمان به‌سه‌ردا بڕێژه‌و به‌ موسوڵمانێتی
بمانمرێنه‌.


وَقَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَى
وَقَوْمَهُ لِيُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ وَيَذَرَكَ وَآلِهَتَكَ قَالَ
سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْيِي نِسَاءهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ
قَاهِرُونَ ﴿١٢٧﴾


هه‌ندێک له‌ ده‌سه‌ڵاتدارانی دارو ده‌سته‌ی فیرعه‌ون وتیان:
ئایا (هه‌روا به‌ئاسانی) واز له‌ موساو قه‌ومه‌که‌ی ده‌هێنیت بۆ ئه‌وه‌ی
خراپه‌ و تاوان بچێنن له‌م زه‌ویه‌داو واز له‌ خۆت و خواکانت بهێنن؟!
فیرعه‌ون وتی: (چۆن وازیان لێ ده‌هێنین) له‌مه‌ودوا به‌زۆریی کوڕه‌کانیان
ده‌کوژین، ئافره‌تانیشیان به‌زیندوویی ده‌هێڵینه‌وه‌ (بۆ که‌نیزه‌کی) و
به‌ڕاستی ئێمه‌ به‌سه‌ریاندا زاڵین و چاوپۆشیان لێناکه‌ین.


قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ
وَاصْبِرُواْ إِنَّ الأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ
وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ ﴿١٢٨﴾


موسا به‌قه‌ومه‌که‌ی وت: داوای کۆمه‌کی و پشتیوانی له‌ خوا
بکه‌ن و دان به‌خۆدا بگرن و ئارامگر بن، به‌ڕاستی زه‌وی موڵکی خوایه‌و
ده‌یسپێرێت به‌هه‌رکه‌س که‌ بیه‌وێت له‌ به‌نده‌کانی، سه‌رئه‌نجامیش هه‌ر
بۆ پارێزکارانه‌.


قَالُواْ أُوذِينَا مِن قَبْلِ أَن تَأْتِيَنَا وَمِن
بَعْدِ مَا جِئْتَنَا قَالَ عَسَى رَبُّكُمْ أَن يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ
وَيَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الأَرْضِ فَيَنظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ ﴿١٢٩﴾


(قه‌ومه‌که‌ی موسا دیاره‌ زۆر له‌ ناخۆشیدا بوون) بۆیه‌
وتیان: پێش ئه‌وه‌ی تۆ بێیته‌ ناومان و دوای ئه‌وه‌ش که‌ هاتوویت (بارودۆخی
ئێمه‌ نه‌گۆڕاوه‌) هه‌ر ئازاردراو بووین، موسا وتی: ئومێد وایه‌
په‌روه‌ردگارتان دوژمنه‌که‌تان له‌ناو ببات و بتانکاته‌ جێنشین له‌
زه‌ویدا، ئه‌وسا سه‌یرتان ده‌کات که‌ ئێوه‌ چۆن کارده‌که‌ن!!


وَلَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِينَ وَنَقْصٍ مِّن الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ ﴿١٣٠﴾


سوێند بێت به‌خوا به‌ڕاستی ئێمه‌ شوێنکه‌وتوه‌کان و گه‌لی
فیرعه‌ونمان گیرۆده‌ی چه‌ند ساڵێکی گرانی و نه‌هاتی و که‌م بو‌نه‌وه‌ی ڕزق و
ڕۆزیی و به‌روبوومه‌کان کرد، بۆ ئه‌وه‌ی ئه‌وان دابچڵه‌کێن و په‌ند
وه‌رگرن و بیربکه‌نه‌وه‌.


فَإِذَا جَاءَتْهُمُ الْحَسَنَةُ قَالُواْ لَنَا هَذِهِ
وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَطَّيَّرُواْ بِمُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَلا
إِنَّمَا طَائِرُهُمْ عِندَ اللَّهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لاَ
يَعْلَمُونَ ﴿١٣١﴾


جا ئه‌وانه‌ کاتێک خێرو چاکه‌یه‌کیان بۆ بێت ئه‌وه‌ ده‌ڵێن:
ئه‌مه‌ حه‌قی خۆمانه‌ و ئێمه‌ شایسته‌ین، خۆ ئه‌گه‌ر ناخۆشیه‌کیان تووش
بێت ئۆباڵ و شوومیان ده‌ده‌نه‌ پاڵ موساو ئه‌وانه‌ی له‌گه‌ڵیدا بوون،
ئاگاداربن به‌ڕاستی هه‌رچی ڕه‌شبینی و گه‌شبینیان هه‌یه‌ هه‌مووی له‌لایه‌ن
خواوه‌یه‌، به‌ڵام زۆربه‌یان ئه‌م ڕاستیانه‌ تێ ناگه‌ن و نایزانن.


وَقَالُواْ مَهْمَا تَأْتِنَا بِهِ مِن آيَةٍ لِّتَسْحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ ﴿١٣٢﴾


(فیرعه‌ون و دارو ده‌سته‌ی) وتیان: هه‌ر چیمان بۆ بهێنیت
له‌ به‌ڵگه‌و موعجیزه‌ تا چاوبه‌ستمان لێبکه‌ی پێی، ئه‌وه‌ ئێمه‌ هه‌ر
بڕوادارنین به‌ تۆ!!


فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الطُّوفَانَ وَالْجَرَادَ
وَالْقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ وَالدَّمَ آيَاتٍ مُّفَصَّلاتٍ
فَاسْتَكْبَرُواْ وَكَانُواْ قَوْمًا مُّجْرِمِينَ ﴿١٣٣﴾


جا ئێمه‌ش به‌ڵای لافاوو کولله‌ و ئه‌سپێ و بۆقی جۆراو جۆرو
خوێنمان نارده‌ سه‌ریان له‌ کاتێکدا ئه‌وانه‌ چه‌نده‌ها به‌ڵگه‌ی ڕوون
بوون (له‌سه‌ر تاوانباریان)، که‌چی ئه‌وان هه‌ر لووت به‌رزیان کردو خۆیان
به‌زل و گه‌وره‌زانی، به‌ڕاستی قه‌ومێکی تاوانبارو تاوانکار بوون.


وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُواْ يَا مُوسَى
ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ لَئِن كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ
لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿١٣٤﴾


جا کاتێکیش هه‌ر به‌ڵایه‌ک له‌و به‌ڵایانه‌ به‌سه‌ریاندا
هات (په‌نایان ده‌برد بۆ موسا) و ده‌یانوت: ئه‌ی موسا (فریامان بکه‌وه‌)
له‌ په‌روه‌ردگارت بپاڕێره‌وه‌ بۆمان، به‌و په‌یمانه‌ی که‌ خوا لای
داناویت، سوێند به‌خوا ئه‌گه‌ر ئه‌م به‌ڵایانه‌مان له‌سه‌ر هه‌ڵگری ئه‌وسا
بێگومان باوه‌ڕت پێ ده‌که‌ین و نه‌وه‌ی ئیسرائیلیش ئازاد ده‌که‌ین و
له‌گه‌ڵتا ده‌نێرین.


فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلَى أَجَلٍ هُم بَالِغُوهُ إِذَا هُمْ يَنكُثُونَ ﴿١٣٥﴾


جاکاتێک به‌ڵاکانمان له‌سه‌ر لاده‌بردن بۆ کاتێکی دیاریکراو
که‌ ئه‌وان پێی ده‌گه‌یشتن، ئه‌وه‌ خێرا په‌یمانه‌کانیان ده‌شکاندو له‌
سنوور ده‌ترازان و (ده‌چوونه‌وه‌ دۆخی جاران).


فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَكَانُواْ عَنْهَا غَافِلِينَ ﴿١٣٦﴾


جا ئێمه‌ش تۆڵه‌مان لێسه‌ندن و نوقمی ده‌ریامان کردن،
چونکه‌ ئه‌وان بڕوایان به‌ به‌ڵگه‌ و موعجیزه‌کانی ئێمه‌ نه‌بوو به‌ درۆیان
داده‌نا و، ئه‌وان لێی بێئاگا بوون.


وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كَانُواْ
يُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الأَرْضِ وَمَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْنَا
فِيهَا وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنَى عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ
بِمَا صَبَرُواْ وَدَمَّرْنَا مَا كَانَ يَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَقَوْمُهُ
وَمَا كَانُواْ يَعْرِشُونَ ﴿١٣٧﴾


ئه‌وسا ئه‌و قه‌وم و گه‌له‌ی لاواز ده‌کران و
ده‌چه‌وسێنرانه‌وه‌ له‌ هه‌موو خۆرهه‌ڵات و خۆرئاوای ئه‌و وڵاته‌ی که‌
فه‌ڕو به‌ره‌که‌تمان به‌سه‌ردا ڕژاند بوو کرده‌ جێنشین و به‌ڵێنی ڕاست و
جوانی په‌روه‌ردگارت (ئه‌ی محمد(صلى الله عليه وسلم) جێبه‌جێ بوو بۆ
نه‌وه‌ی ئیسرائیل به‌هۆی ئه‌وه‌ی که‌ ئارامیان له‌سه‌رگرت، (که‌واته‌
ئه‌گه‌ر ئوممه‌تی تۆیش ئاوا خؤگربن بێگومان هه‌مان ئه‌نجام به‌ده‌ست
ده‌هێنن)، هه‌رچیش فیرعه‌ون و قه‌ومه‌که‌ی دروستیان ده‌کردو ئه‌و کۆشک و
ته‌لارسازیه‌ی که‌ ده‌یانکرد، هه‌ر هه‌موویمان کاول و وێران کرد.


وَجَاوَزْنَا بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا
عَلَى قَوْمٍ يَعْكُفُونَ عَلَى أَصْنَامٍ لَّهُمْ قَالُواْ يَا مُوسَى
اجْعَل لَّنَا إِلَهًا كَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ
تَجْهَلُونَ ﴿١٣٨﴾


له‌وه‌ له‌وه‌ودوا نه‌وه‌ی ئیسرائیلمان له‌ ده‌ریاکه‌
په‌ڕانده‌وه‌، دوای تاوێک ڕێیان که‌وت له‌ خه‌ڵکێک که‌ به‌ده‌وری
بته‌کانیاندا ده‌خولانه‌وه‌و ده‌یانپه‌رستن، (ده‌سته‌یه‌کیان) وتیان: ئه‌ی
موسا خوایه‌کیش بۆ ئێمه‌ ساز بکه‌ وه‌کو ئه‌وانه‌ چه‌ند خوایه‌کیان
هه‌یه‌!! موسا پێی وتن: به‌ڕاستی ئێوه‌ قه‌ومێکن نه‌ده‌زانن و نه‌ده‌فامن…


إِنَّ هَؤُلاء مُتَبَّرٌ مَّا هُمْ فِيهِ وَبَاطِلٌ مَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ ﴿١٣٩﴾


بێگومان ئائه‌وانه‌ ئه‌وه‌ی تێدا ده‌ژین له‌ناوچووه‌ و، پووچه‌ڵه‌ ئه‌وه‌ی ئه‌وان ده‌یانکرد.


قَالَ أَغَيْرَ اللَّهِ أَبْغِيكُمْ إِلَهًا وَهُوَ فَضَّلَكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿١٤٠﴾


موسا وتی: ئایا که‌ی ڕه‌وایه‌ بێجگه‌ له‌ خوا خوایه‌کی
ترتان بۆ بخوازم، له‌کاتێکدا که‌ ئه‌و زاته‌ له‌ناو خه‌ڵکی ئه‌م جیهانه‌دا
هه‌ڵی بژاردوون و ڕێزی زیاتری لێناوون.


وَإِذْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ
سُوءَ الْعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ
وَفِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ ﴿١٤١﴾


یادی ئه‌و کاته‌ش بکه‌ن که‌ ڕزگارمان کردن له‌ دارو
ده‌سته‌ی فیرعه‌ون کاتێک که‌ ناسۆرترین ئه‌شکه‌نجه‌یان ده‌دان،
به‌شێوه‌یه‌کی دڕندانه‌ زۆرینه‌ی کوڕه‌کانی ئێوه‌یان ده‌کوشت
وئافره‌ته‌کانی ئێوه‌شیان ده‌هێشته‌وه‌ (بۆ که‌نیزه‌کی)، له‌وه‌شدا به‌ڵاو
تاقیکردنه‌وه‌یه‌کی گه‌وره‌ هه‌یه‌ بۆتان له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگارتانه‌وه‌
(بۆچی زوو فه‌رامۆشتان کرد).


وَوَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا
بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً وَقَالَ مُوسَى
لأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلاَ تَتَّبِعْ
سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ ﴿١٤٢﴾


به‌ڵێنی سی شه‌ومان به‌ موسادا (که‌ خواپه‌رستی تێدا بکات،
تا ئاماده‌ بێت بۆ وه‌رگرتنی ته‌ورات) و به‌ ده‌ شه‌وی تر ماوه‌که‌مان
ته‌واوکرد، ئینجا کاتی گفتوگۆی موسا له‌گه‌ڵ په‌روه‌ردگاریدا ته‌واو بوو
که‌ گه‌یشته‌ چل شه‌و، موسا (پێش ڕۆیشتنی بۆ کێوی طور) به‌ هارونی برای وت:
ئیتر تۆ له‌ جیاتی من به‌ له‌ناو قه‌وم و عه‌شره‌تمدا ده‌وری چاکسازی
ببینه‌ و نه‌که‌یت شوێن ڕێبازی ئه‌وانه‌ بکه‌ویت که‌ چێنه‌ری تۆوی خراپه‌ن.


وَلَمَّا جَاءَ مُوسَى لِمِيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ
قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ قَالَ لَن تَرَانِي وَلَكِنِ انظُرْ
إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي فَلَمَّا
تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَخَرَّ مُوسَى صَعِقًا
فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَأَنَاْ أَوَّلُ
الْمُؤْمِنِينَ ﴿١٤٣﴾


جا کاتێک موسا هات بۆ کات و شوێنی دیاریکراومان و
په‌روه‌ردگاریشی گفتوگۆی ڕاسته‌وخۆی له‌گه‌ڵدا ئه‌نجامدا (دیاره‌ له‌
حاڵه‌تێکی ڕۆحی و ده‌روونی زۆر به‌رزدا بووه‌، که‌وتۆته‌ جیهانێکی زۆر
سه‌یرو خۆشه‌وه‌ که‌ قه‌ڵه‌م ناتوانێت باسی بکات و زمان ناتوانێت وه‌سفی
بکات، ئاخر ناحه‌قی نیه‌، په‌روه‌ردگاری ئه‌م بوونه‌وه‌ره‌ گفتوگۆ له‌گه‌ڵ
به‌نده‌یه‌کی خۆیدا ئه‌نجام بدات، با پێغه‌مبه‌ریش بێت، بۆیه‌ له‌ خۆشیدا
هاته‌ گفت و) وتی: (تو خوا، خوایه‌ گیان، ئه‌ی په‌روه‌ردگاری ئازیزم) خۆتم
نیشان بده‌ تا تێر ته‌ماشات بکه‌م، خوای گه‌وره‌ش فه‌رمووی: هه‌رگیز (له‌
دنیادا) نامبینیت (بۆ دڵنیاکردنی له‌وه‌ی که‌ به‌رگه‌ی ته‌جه‌لای زاتی
په‌روه‌ردگار ناگرێت) پێی فه‌رموو: به‌ڵام (ئه‌گه‌ر هه‌ر حه‌ز ده‌که‌یت)
سه‌یری ئه‌و چیایه‌ بکه‌، جا ئه‌گه‌ر مایه‌وه‌ له‌ جێگه‌ی خۆیدا ئه‌وا
له‌وه‌ودوا تۆش من ده‌بینیت، جا کاتێک په‌روه‌ردگاری خۆی نیشانی
کێوه‌که‌داو ته‌جه‌لای کرد، کێوه‌که‌ی سووتاند و ورد و خاشی کرد، موساش
که‌وت و له‌ هۆش خۆی چوو، ئینجا کاتێک هاته‌وه‌ هۆش خۆی (زانی
داخوازیه‌که‌ی زۆر گه‌وره‌ بووه‌) وتی: ستایش و بێگه‌ردی و که‌ماڵ هه‌ر
سایشته‌ی تۆیه‌، من په‌شیمانم له‌ داخوازیه‌که‌م و گه‌ڕامه‌وه‌ بۆ لای تۆ و
من یه‌که‌م که‌سم له‌ ئیمانداران.


قَالَ يَا مُوسَى إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ
بِرِسَالاتِي وَبِكَلامِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَكُن مِّنَ الشَّاكِرِينَ
﴿١٤٤﴾


(خوای گه‌وره‌) فه‌رمووی: ئه‌ی موسا به‌ڕاستی من تۆم
هه‌ڵبژاردوه‌ له‌ناو خه‌ڵکیدا به‌هۆی په‌یامه‌کانمه‌وه‌ و گفتوگۆکردنیشم
له‌گه‌ڵ تۆدا، جا هه‌رچیه‌کم پێبه‌خشیوویت به‌ توندو تۆڵی بیگره‌و
په‌یڕه‌وی بکه‌و ڕای بگه‌یه‌نه‌ و هه‌میشه‌ و به‌رده‌وام له‌ سوپاسگوزاران
به‌.


وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شَيْءٍ
مَّوْعِظَةً وَتَفْصِيلاً لِّكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَأْمُرْ
قَوْمَكَ يَأْخُذُواْ بِأَحْسَنِهَا سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ ﴿١٤٥﴾


له‌ تابلۆکانی (ته‌وراتیشدا) له‌ هه‌موو بابه‌تێکمان بۆ
تۆمار کردبوو، ئامۆژگاری تێرو ته‌واو (بۆ هه‌موو چالاکیه‌کانی ژیان)،
هه‌روه‌ها ڕوون کردنه‌وه‌ بۆ هه‌موو شتێک و هه‌موو بابه‌تێک، که‌وابوو ئه‌ی
موسا: به‌توندی بیانگره‌ و په‌یڕه‌ویان بکه‌و فه‌رمان به‌ قه‌ومه‌که‌شت
بده‌: که‌ به‌جوانترین شێوه‌ وه‌ریان بگرن و په‌یڕه‌ویان بکه‌ن، له‌
ئاینده‌دا خانووبه‌ره‌ و شوێنی تاوانبارو له‌ سنوور ده‌رچوانتان نیشان
ده‌ده‌م (چۆن وێرانی ده‌که‌ین).


سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي
الأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَإِن يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لاَّ يُؤْمِنُواْ
بِهَا وَإِن يَرَوْا سَبِيلَ الرُّشْدِ لاَ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلاً وَإِن
يَرَوْا سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلاً ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ
كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَكَانُواْ عَنْهَا غَافِلِينَ ﴿١٤٦﴾


ئه‌و که‌سانه‌ی که‌ به‌ناحه‌ق فیز ده‌که‌ن له‌ زه‌ویداو
خۆیان به‌گه‌وره‌تر ده‌نوێنن (له‌ خه‌ڵکی)، له‌مه‌ودوا ڕووی دڵیان
وه‌رده‌چه‌رخێنم له‌ تێگه‌یشتنی ئایه‌ت و فه‌رمانه‌کانم، خۆ ئه‌وانه‌
ئه‌گه‌ر هه‌ر به‌ڵگه‌ و نیشانه‌یه‌ک ببینن ئه‌وه‌ باوه‌ڕی پێناکه‌ن،
ئه‌گه‌ر ڕێبازی به‌رژه‌وه‌ندی دنیاو قیامه‌ت ببینن ئه‌وه‌ نایگرنه‌به‌ر، خۆ
ئه‌گه‌ر ڕێبازی ئاره‌زوو په‌رستی و گومڕایی ببینن، ئه‌وه‌ ده‌یگرنه‌ به‌رو
په‌یڕه‌وی ده‌که‌ن، ئه‌وه‌ له‌به‌ر ئه‌وه‌یه‌ چونکه‌ به‌ڕاستی ئه‌وان
بڕوایان به‌ئایه‌ت و فه‌رمانه‌کانی ئێمه‌ نه‌بوو لێیان بێئاگا بوون.


وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَلِقَاء الآخِرَةِ
حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلاَّ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ
﴿١٤٧﴾


جا ئه‌وانه‌ی که‌ ئایه‌ت و فه‌رمانه‌کانی ئێمه‌ و به‌
یه‌کگه‌یشنه‌وه‌یان له‌ دوارۆژدا به‌درۆزانی، ئه‌وانه‌ هه‌موو
کاروکرده‌وه‌کانیان پووچ و بێ نرخ و بێ سوود بوو، ئایا پاداشتی هیچ شتێکیان
ده‌درێته‌وه‌ جگه‌ له‌وه‌ی که‌ ده‌یانکرد؟!


وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَى مِن بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ
عِجْلاً جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ أَلَمْ يَرَوْا أَنَّهُ لاَ يُكَلِّمُهُمْ
وَلاَ يَهْدِيهِمْ سَبِيلاً اتَّخَذُوهُ وَكَانُواْ ظَالِمِينَ ﴿١٤٨﴾


جا له‌ دوای چوونی موسا (بۆ کێوی طور) قه‌ومه‌که‌ی
په‌یکه‌ری گوێره‌که‌یه‌کیان له‌ خشڵه‌کانیان دروست کرد، که‌ بۆڕه‌یه‌کی
هه‌بوو!! ئایا ئه‌وان نه‌یانزانی که‌ ئه‌وه‌ به‌ڕاستی قسه‌یان له‌گه‌ڵدا
ناکات و ڕێنمووییان ناکات بۆ هیچ ڕێیه‌ک، (سه‌یره‌ له‌گه‌ڵ ئه‌و هه‌موو
که‌م و کووڕیانه‌شدا) کردیان به‌خوای خۆیان، ئه‌وانه‌ سته‌مکار بوون.


وَلَمَّا سُقِطَ فِي أَيْدِيهِمْ وَرَأَوْا أَنَّهُمْ قَدْ
ضَلُّواْ قَالُواْ لَئِن لَّمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَيَغْفِرْ لَنَا
لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿١٤٩﴾


کاتێکیش که‌ له‌ ده‌ستیان چوو و په‌شیمان بوونه‌وه‌ و
(ڕاستییان بۆ ده‌رکه‌وت و گوێره‌که‌ بوو به‌ په‌ند له‌به‌ر چاویان) زانیان و
دڵنیا بوون که‌ به‌ڕاستی گومڕا بوون و وتیان: سوێند به‌ خوا ئه‌گه‌ر
په‌روه‌ردگارمان به‌زه‌یی پیاماندا نه‌یه‌ته‌وه‌ و لێمان خۆش نه‌بێت،
ئه‌وه‌ به‌ڕاستی له‌ زه‌ره‌رمه‌ندانین.


وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا
قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِن بَعْدِيَ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ
رَبِّكُمْ وَأَلْقَى الأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ
إِلَيْهِ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُواْ
يَقْتُلُونَنِي فَلاَ تُشْمِتْ بِيَ الأعْدَاء وَلاَ تَجْعَلْنِي مَعَ
الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿١٥٠﴾


جا کاتێک موسا گه‌ڕایه‌وه‌ بۆ لای قه‌ومه‌که‌ی (زانی بووی
خه‌ریکی گوێره‌که‌ په‌رستین) زۆر به‌توڕه‌یی و په‌ستی و غه‌مباریه‌وه‌ وتی:
به‌ڕاستی دوای ڕۆشتنی من جێنشینیه‌کی خراپی منتان کرد، ئه‌وه‌ په‌له‌تان
کرد له‌ واده‌ی په‌روه‌ردگارتاندا؟ (ئیتر له‌داخی ئه‌و لادان و
سه‌رگه‌ردانیه‌) تابلۆکانی (ته‌ورات)ی فڕێداو په‌لاماری قژی (هاروون)ی برای
داو ڕای کێشا بۆ لای خۆی، (هاروون) وتی: کوڕی دایکم (خه‌تای من نه‌بوو، من
زۆر هه‌وڵمدا به‌ڵام بێ سوود بوو) به‌ ڕاستی ئه‌و خه‌ڵکه‌ زۆریان بۆ هێنام
و هێزیان لێسه‌ندم، خه‌ریک بوو بشمکوژن (کاکه‌ گیان) که‌وابوو دوژمنانم پێ
شاد مه‌که‌ و له‌گه‌ڵ قه‌ومی سته‌مکاردا حسابم بۆ مه‌که‌.


قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلأَخِي وَأَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ ﴿١٥١﴾


(ئه‌وسا ئیتر موسا به‌خۆیدا هاته‌وه‌ و) وتی: په‌روه‌ردگارا
له‌ خۆم و براکه‌شم خۆش ببه‌ و هه‌ردووکمان بخه‌ره‌ نێو ڕه‌حمه‌ت و
میهره‌بانی خۆته‌وه‌ و تۆ له‌ هه‌موو که‌س به‌سۆزتر و میهره‌بانتریت.


إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ
غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَكَذَلِكَ
نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ ﴿١٥٢﴾


به‌ڕاستی ئه‌وانه‌ی که‌ گوێره‌که‌که‌یان په‌رست،
له‌ئاینده‌دا له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگاریانه‌وه‌ خه‌شم و قینیان ده‌گاتێ و
زه‌لیلی و خه‌جاڵه‌تییش به‌شیان ده‌بێت له‌ ژیانی دنیادا، هه‌ر به‌و
شێوه‌یه‌ش پاداشتی ئه‌وانه‌ ده‌ده‌ینه‌وه‌ که‌ درۆ به‌ده‌م خواوه‌
هه‌ڵده‌به‌ستن.


وَالَّذِينَ عَمِلُواْ السَّيِّئَاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِن بَعْدِهَا وَآمَنُواْ إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿١٥٣﴾


ئه‌وانه‌ش که‌ کرداره‌ خراپه‌کانیان ئه‌نجامداوه‌ و پاشان
له‌ دوای کرداره‌ خراپه‌کان ته‌وبه‌یان کردو په‌شیمان بوونه‌وه‌ و
باوه‌ڕێکی دامه‌زراویان هێنا، ئه‌وه‌ بێگومان په‌روه‌ردگاری تۆ (ئه‌ی
محمد(صلى الله عليه وسلم) له‌ دوای ئه‌نجامدانی ئه‌وکارانه‌ لێخۆشبوو
میهره‌بانه‌.


وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الأَلْوَاحَ
وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ
يَرْهَبُونَ ﴿١٥٤﴾


کاتێک تووڕه‌یی موسا هێور بۆوه‌، تابلۆکانی (ته‌ورات)ی
هه‌ڵگرته‌وه‌، که‌له‌ توێیدا ڕێنموویی و ڕه‌حمه‌ت و میهره‌بانی تیادا
ده‌دره‌وشایه‌وه‌ بۆ ئه‌وانه‌ی که‌ له‌ په‌روه‌ردگاریان ده‌ترسن و
مه‌به‌ستیانه‌ لێیان نه‌ڕه‌نجێت.


وَاخْتَارَ مُوسَى قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلاً
لِّمِيقَاتِنَا فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ
أَهْلَكْتَهُم مِّن قَبْلُ وَإِيَّايَ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ
السُّفَهَاء مِنَّا إِنْ هِيَ إِلاَّ فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَاء
وَتَهْدِي مَن تَشَاء أَنتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا
وَأَنتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ ﴿١٥٥﴾


(دوای ماوه‌یه‌ک) موسا حه‌فتا پیاوی له‌ قه‌ومه‌که‌ی
هه‌ڵبژارد (تا په‌شیمانی ته‌واو ده‌ربڕن له‌گوێره‌که‌ په‌رستی، له‌کاتی
دیاری کراودا بردنی بۆ لای کێوی طور) جا کاتێک تووشی بوومه‌له‌رزه‌که‌ بوون
و گرتنی، موسا وتی: په‌روه‌ردگارا خۆ ئه‌گه‌ر بتویستایه‌ پێشتر منیش و
ئه‌وانیشت له‌ناو ده‌برد، ئایا ئێمه‌ له‌ناو ده‌به‌یت به‌هۆی ئه‌وه‌ی که‌
ئه‌و نه‌فامانه‌مان کردویانه‌، ئه‌مه‌ هیچ شتێک نیه‌ ته‌نها
تاقیکردنه‌وه‌یه‌کی زاتی تۆ نه‌بێت که‌ ئه‌وه‌ی بته‌وێت پێگومڕا ده‌که‌یت،
ئه‌وه‌ش بته‌وێت هیدایه‌تی ده‌ده‌یت، هه‌ر تۆ پشت و په‌نای ئێمه‌ی، جا
(داواکارین) لێمان خۆش ببیت و به‌زه‌ییت پیاماندا بێته‌وه‌، تۆ چاکترینی
چاوپۆشیکه‌رانی.


وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي
الآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ
أَشَاء وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ
يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا
يُؤْمِنُونَ ﴿١٥٦﴾


داواکارین که‌ له‌ دنیادا چاکه‌مان بۆ پێش بهێنیت و له‌
قیامه‌تیشدا، ئێمه‌ به‌ڕاستی ڕێنموویی کراوین بۆ لای زاتی تۆ، (خوای
گه‌وره‌ له‌ وه‌ڵامیاندا) فه‌رمووی: سزاو تۆڵه‌م تووشی که‌سێک ده‌که‌م که‌
بمه‌وێت و (شایسته‌ بێت)، ڕه‌حمه‌ت و میهره‌بانیم هه‌موو شتێکی گرتۆته‌وه‌،
جا له‌مه‌ودوا ئه‌و ڕه‌حمه‌ت و میهره‌بانیه‌م تۆمار ده‌که‌م و بڕیار
ده‌ده‌م بۆ ئه‌و که‌سانه‌ی که‌ ته‌قواو پارێزکاری ده‌که‌ن و زه‌کات ده‌ده‌ن
و ئه‌وانیش که‌ باوه‌ڕی ته‌واو به‌ئایه‌ت و فه‌رمانه‌کانی ئێمه‌ ده‌هێنن…


الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ
الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنجِيلِ
يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُحِلُّ
لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ
عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالأَغْلالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ
آمَنُواْ بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُواْ النُّورَ الَّذِيَ
أُنزِلَ مَعَهُ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿١٥٧﴾


ئه‌وانه‌ی که‌ شوێنی ئه‌م (محمد(صلى الله عليه وسلم)
پێغه‌مبه‌ره‌ هه‌واڵده‌ره‌ نه‌خوێنده‌واره‌ ده‌که‌ون ئه‌وه‌ی که‌ (گاورو
جوو، ناوو نیشانیان) ده‌ستیان ده‌که‌وێت نووسراوه‌ لای ئه‌وان له‌ ته‌ورات و
ئینجیلدا، فه‌رمانیان پێده‌دات به‌چاکه‌و قه‌ده‌غه‌ی گوناهو خراپه‌یان
لێده‌کات و هه‌رچیه‌ک پاکو چاکه‌ بۆیان حه‌ڵاڵ ده‌کات و هه‌رچی پیس و
ناپوخته‌ لێیان حه‌رام ده‌کات و ئه‌رکه‌ قورس و سه‌نگینه‌کان له‌سه‌رشانیان
لاده‌بات، ئه‌و کۆت و زنجیرانه‌ش که‌ له‌سه‌ریان بوو لای ده‌بات (وه‌ک خۆ
کۆشتن له‌کاتی ته‌وبه‌دا… هتد)، جا ئه‌وانه‌ی باوه‌ڕیان پێ هێناوه‌ و
پشتیوانیان لێکردوه‌ و پشتگیریان کردووه‌ و شوێنی ئه‌و نووره‌ که‌وتوون
(که‌ قورئانه‌) و هاوڕێ له‌گه‌ڵیدا ڕه‌وانه‌ کراوه‌، هه‌ر ئه‌وانه‌
سه‌رفرازو ڕزگارن.


قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ
إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لا
إِلَهَ إِلاَّ هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ فَآمِنُواْ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ
النَّبِيِّ الأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ
وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٥٨﴾


(ئه‌ی محمد(صلى الله عليه وسلم) بڵێ: ئه‌ی خه‌ڵکینه‌
به‌ڕاستی من پێغه‌مبه‌رو فرستاده‌ی خوام بۆ ئێوه‌ به‌گشتی، ئه‌و خوایه‌ی
که‌ هه‌ر بۆئه‌وه‌ خاوه‌ندارێتی ئاسمانه‌کان و زه‌وی‌، هیچ خوایه‌ک نیه‌
جگه‌ له‌و زاته‌، ده‌ژێنێت و ده‌مرێنێت، جا که‌وابوو باوه‌ڕی پته‌و بهێنن
به‌و خوایه‌و به‌پێغه‌مبه‌ره‌که‌ی، که‌ هه‌واڵده‌رێکی نه‌خوێنده‌واره‌،
(تاهیچ که‌س نه‌ڵێت پیاوێکی خوێنده‌وار بووه‌ و خۆی قورئانی داناوه‌) ئه‌و
پێغه‌مبه‌ره‌ی که‌ خۆی باوه‌ڕ ده‌هێنێت به‌ خواو به‌ فه‌رمووده‌کانی، ده‌
ئێوه‌ش شوێنی بکه‌ون، بۆ ئه‌وه‌ی ئێوه‌ ڕێنموویی وه‌رگرن.


وَمِن قَوْمِ مُوسَى أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ ﴿١٥٩﴾


له‌ قه‌ومی موسا که‌سانێک هه‌ن (ژیرو هۆشمه‌ندن و شوێنی
حه‌ق ده‌که‌ون و) ڕێنموویی خه‌ڵک ده‌که‌ن و شاره‌زایان ده‌که‌ن به‌حه‌ق و
ڕاستی، هه‌ر به‌و حه‌قه‌ خه‌ڵکی ڕاست ده‌که‌نه‌وه‌ (له‌ لادان و
سه‌رکه‌شی).


وَقَطَّعْنَاهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْبَاطًا أُمَمًا
وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى إِذِ اسْتَسْقَاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِب
بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا قَدْ
عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ وَظَلَّلْنَا عَلَيْهِمُ الْغَمَامَ
وَأَنزَلْنَا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى كُلُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا
رَزَقْنَاكُمْ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ
﴿١٦٠﴾


ئێمه‌ نه‌وه‌ی ئیسرائیلمان کرد به‌ دوانزه‌ تیره‌و تایه‌فه‌
(دوای ئه‌وه‌ی به‌بیابانی سینادا کۆچیان ده‌کرد تووشی تینویه‌تیه‌کی زۆر
بوون) و وه‌حی و نیگامان بۆ موسا نارد کاتیک قه‌ومه‌که‌ی داوای ئاویان
لێکرد که‌: به‌ دار عاساکه‌ت بماڵه‌ به‌به‌رده‌که‌دا ( هه‌ر که‌ ئه‌و
کاره‌ی کرد) به‌رده‌که‌ دوانزه‌ کانی لێ هه‌ڵقوڵا، بێگومان هه‌ر تیره‌و
تایه‌فه‌یه‌ک کانیاوی خۆی زانی و هه‌وریشمان کرد به‌ سێبه‌ر
به‌سه‌ریانه‌وه‌ (تا گه‌رما زۆریان بۆ نه‌هێنێت)و گه‌زۆ و باڵنده‌ی
شه‌لاقه‌شمان به‌سه‌ردا باراندن، ده‌ بخۆن له‌و هه‌موو ڕزق و ڕۆزیه‌
پاکانه‌ی که‌ پێمان به‌خشیوون، جا وه‌نه‌بێت ئه‌وانه‌ سته‌میان له‌ ئێمه‌
کردبێت (به‌ ناشوکری کردن و بێزاری ده‌ربڕین) به‌ڵکو سته‌میان هه‌ر له‌
خۆیان ده‌کرد.


وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُواْ هَذِهِ الْقَرْيَةَ
وَكُلُواْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَقُولُواْ حِطَّةٌ وَادْخُلُواْ
الْبَابَ سُجَّدًا نَّغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ سَنَزِيدُ
الْمُحْسِنِينَ ﴿١٦١﴾


یادی ئه‌و کاته‌ بکه‌ره‌وه‌ که‌ پێیان وترا: له‌م شاره‌دا
که‌ (قودسه‌) نیشته‌جێ ببن و له‌و به‌روبوومانه‌ی که‌ به‌ ده‌ورو پشتیدا
هه‌یه‌ له‌ هه‌ر شوێنێک ویستان به‌ ئاره‌زووی خۆتان لێی بخۆن و داوای
لێخۆشبوون بکه‌ن و بڵێن په‌روه‌ردگارا؛ لێمان خۆش ببه‌و گوناهه‌کانمان لێ
هه‌ڵوه‌رێنه‌، جا له‌ ده‌روازه‌ی شاره‌وه‌ به‌ کڕنووشه‌وه‌ بچنه‌
ژووره‌وه‌، ئه‌وه‌ ئیتر ئێمه‌ له‌ هه‌ڵه‌ و گوناهه‌کانتان خۆش ده‌بین،
له‌ئاینده‌دا چاکه‌کاران پاداشتی زیاتریان ده‌ده‌ینه‌وه‌ (له‌ هه‌ردوو
جیهاندا).


فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنْهُمْ قَوْلاً غَيْرَ
الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاء
بِمَا كَانُواْ يَظْلِمُونَ ﴿١٦٢﴾


جا ئه‌وانه‌یان که‌ سته‌میان کردبوو فه‌رمووده‌که‌یان گۆڕی
به‌شتێک ئه‌وه‌ نه‌بوو که‌ پێیان وترا بوو، جائێمه‌ش سزاو به‌ڵایه‌کمان له‌
ئاسمانه‌وه‌ به‌سه‌ردا ناردن به‌هۆی ئه‌و سته‌مه‌وه‌ که‌ ده‌یانکرد.


وَاسْأَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ حَاضِرَةَ
الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتَانُهُمْ
يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً وَيَوْمَ لاَ يَسْبِتُونَ لاَ تَأْتِيهِمْ
كَذَلِكَ نَبْلُوهُم بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ ﴿١٦٣﴾


پرسیار له‌ جووه‌کان بکه‌ ده‌رباره‌ی ئه‌و شاره‌ی که‌
له‌سه‌ر قه‌راغی ده‌ریا بوو، له‌کاتێکدا ئه‌وان له‌ ڕۆژی شه‌ممه‌دا
سنووریان ده‌شکاند (که‌ بڕیار بوو ڕۆژی شه‌ممه‌ ته‌رخان بێت ته‌نها بۆ
خواپه‌رستی) کاتێک له‌ ڕۆژی شه‌ممه‌که‌یاندا ماسیه‌ گه‌وره‌کانیان به‌سه‌ر
ئاوه‌وه‌ بۆ ده‌هاتن، ئه‌و ڕۆژه‌ش که‌ شه‌ممه‌یان نه‌ده‌بوو ماسیه‌کانیان
بۆ نه‌ ده‌هات، ئا به‌و شێوه‌یه‌ به‌هۆی یاخی بوون و لادانیانه‌وه‌ تاقیمان
کردنه‌وه‌.


وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِّنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا
اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا قَالُواْ
مَعْذِرَةً إِلَى رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿١٦٤﴾


(دیاره‌ که‌ هه‌ندێک له‌و جوله‌کانه‌ فه‌رمانی خوایان
شکاندووه‌، به‌هه‌ر فێڵێک بووه‌ ڕاوی خۆیان کردوه‌، بۆیه‌ ده‌سته‌یه‌ک له‌
پیاو چاکانیان که‌وتوونه‌ته‌ ئامۆژگاری کردنی ده‌ست درێژکاران) که‌چی
کاتێکیش ده‌سته‌یه‌ک له‌وان وتیان: بۆچی ئامۆژگاری که‌سانێک ده‌که‌ن که‌
خوا هه‌ر له‌ناوبه‌ریانه‌، یان سزاده‌ریانه‌ به‌سزایه‌کی توند ( له‌
وه‌ڵامیاندا) وتیان: ئاخر بابه‌ڵگه‌یه‌کی دڵسۆزی و غه‌مخۆری بێت بۆ لای
په‌روه‌ردگارتان و به‌و هیوایه‌ ئه‌وان له‌ خوا بترسن.


فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِ أَنجَيْنَا الَّذِينَ
يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُواْ بِعَذَابٍ
بَئِيسٍ بِمَا كَانُواْ يَفْسُقُونَ ﴿١٦٥﴾


جا کاتێک فه‌رامۆشیان کرد ئه‌وه‌ی ئامۆژگاریان پێی کرابوو،
ئێمه‌ش ئه‌وانه‌ی که‌ قه‌ده‌غه‌ی خراپه‌یان ده‌کرد ڕزگارمان کردن و
ئه‌وانه‌ش که‌ سته‌میان کردو هه‌وڵیاندا بۆ کردنی ئه‌وکاره‌ ناڕه‌وایه‌،
به‌سزایه‌کی سه‌خت گیرۆده‌مان کردن، به‌هۆی ئه‌وه‌ی له‌ سنوور ده‌رچوو
بوون.


فَلَمَّا عَتَوْا عَن مَّا نُهُواْ عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُواْ قِرَدَةً خَاسِئِينَ ﴿١٦٦﴾


جا کاتێک هه‌ر سه‌رکه‌شییان کرد له‌وه‌ی که‌ قه‌ده‌غه‌
کرابوو لێیان، ئێمه‌ش پێمان وتن: ببنه‌ کۆمه‌ڵه‌ مه‌یمونێکی سووک و ڕیسواو
دوور له‌ ڕه‌حمی خوا.


وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَى
يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَن يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ إِنَّ رَبَّكَ
لَسَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿١٦٧﴾


یادی ئه‌و کاته‌ش بکه‌ په‌روه‌ردگارت (ئه‌ی محمد(صلى الله
عليه وسلم) بڕیاریدا و ڕایگه‌یاند به‌ڕاستی که‌سانێک ده‌نێرێته‌ سه‌ریان تا
ڕۆژی قیامه‌ت، ئه‌شکه‌نجه‌و ئازاری سه‌ختیان بدات، چونکه‌ به‌ڕاستی
په‌روه‌ردگارت زۆر به‌خێرایی تۆڵه‌ ده‌سێنێت ( له‌ سته‌مکاران)، هه‌روه‌ها
بێگومان لێخۆشبوو میهره‌بانیشه‌ ( بۆ ته‌وبه‌کاران و ئیمانداران).


وَقَطَّعْنَاهُمْ فِي الأَرْضِ أُمَمًا مِّنْهُمُ
الصَّالِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَلِكَ وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ
وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ﴿١٦٨﴾


سه‌رئه‌نجامیش نه‌وه‌ی ئیسرائیلمان کرد به‌چه‌ند به‌شه‌وه‌
له‌سه‌ر زه‌ویدا، هه‌یانه‌ چاک و له‌ خواترسه‌، هه‌شیانه‌ وا نیه‌ و
له‌پله‌یه‌کی نزمدایه‌و به‌چه‌نده‌ها خۆشی و ناخۆشی تاقیمان کردنه‌وه‌ بۆ
ئه‌وه‌ی ئه‌وان بگه‌ڕێنه‌وه‌ (بۆ ڕێبازی ڕاست و دروست).


فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُواْ الْكِتَابَ
يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَذَا الأَدْنَى وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا






الموضوع الأصلي : 7. سورة الأعراف // المصدر : منتدياتحلبجةنت // الكاتب: ibn islam




ibn islam ; توقيع العضو
 


  
مواقع النشر (المفضلة)
 


  
الــرد الســـريـع
..

هام جداً: قوانين المساهمة في المواضيع. انقر هنا للمعاينة
الرد السريع
 


  
خــدمات المـوضـوع
KonuEtiketleri كلمات دليليه
7. سورة الأعراف , 7. سورة الأعراف , 7. سورة الأعراف ,7. سورة الأعراف ,7. سورة الأعراف , 7. سورة الأعراف
KonuLinki رابط الموضوع
Konu BBCode BBCode
KonuHTML Kodu HTMLcode
إذا وجدت وصلات لاتعمل في الموضوع او أن الموضوع [ 7. سورة الأعراف ] مخالف ,, من فضلك راسل الإدارة من هنا
 

>




«الموضوع السابق|الموضوع التالي»
  

مواضيع ذات صلة

 


Loading...

  
الاتصال بنا  - الرئيسية- rss -إحصائيات -الأعلى
 
©phpBB | الحصول على منتدى | منتدى مجاني للدعم و المساعدة | التبليغ عن محتوى مخالف | ملفات تعريف الارتباط التابعة لجهات خارجية | آخر المواضيع