Forums
  

  
15. سورة الحجر Navbits_start
15. سورة الحجر Uuoo12 منتديات حلبجةنت  :: 

ئيسلامي

 :: 

ئيسلامي-سه‌ره‌كى

 :: 

قورئانی پیرۆز

 :: 

سه ره تا>>Quran

 :: 

ته فسیری قورئانی پیرۆز

15. سورة الحجر
التسجيلالتعليمـــاتموآضـــيع لم يتم آلرد عليهآمشاركات اليوممحرك البحث
 

  
أهلا وسهلا بك إلى منتديات حلبجةنت.
أهلا وسهلا بك ضيفنا الكريم، إذا كانت هذه زيارتك الأولى للمنتدى، فيرجى التكرم بزيارة صفحة التعليمات، بالضغط هنا.كما يشرفنا أن تقوم بالتسجيل بالضغط هنا إذا رغبت بالمشاركة في المنتدى، وفي حال رغبت بقراءة المواضيع والإطلاع فتفضل بزيارة القسم الذي ترغب أدناه.
 

الرئيسيةالبوابةأحدث الصورالتسجيلدخول
15. سورة الحجر Collapse_tcat
المواضيع المضافه مؤخراً
الموضوع
تاريخ ارسال المشاركة
بواسطة
2022-04-18, 20:00
2022-04-18, 19:54
2022-04-18, 19:26
2022-04-18, 19:18
2022-04-18, 17:26
2022-04-18, 17:25
2022-04-18, 17:22
2022-04-18, 17:19
2022-04-18, 17:18
2022-04-18, 17:13


أختر لغة المنتدى من هنا

15. سورة الحجر Uuoo12 منتديات حلبجةنت  :: 

ئيسلامي

 :: 

ئيسلامي-سه‌ره‌كى

 :: 

قورئانی پیرۆز

 :: 

سه ره تا>>Quran

 :: 

ته فسیری قورئانی پیرۆز

15. سورة الحجر

  
 
شاطر
 
  
15. سورة الحجر Empty2012-01-23, 02:11
رسالة
بيانات كاتب الموضوع
15. سورة الحجر
المعلومات
الكاتب:
اللقب:
...::|مدير العام|::...
الرتبه:
...::|مدير العام|::...
الصورة الرمزية
 
ibn islam

البيانات
عدد المساهمات : 6825
تاريخ التسجيل : 23/07/2010
 
 

 

التوقيت

الإتصالات
الحالة:
وسائل الإتصال:


لتواصل معنا عبر
الفيس بوك:
تويتر:
مُساهمةموضوع: 15. سورة الحجر    


انشر الموضوع
الرد على الموضوع
الابلاغ عن الموضوع
مراقبة هذا الموضوع



سوره ۱۵: الحجر

بسم الله الرحمن الرحيم

به‌ناوی خوای به‌خشنده‌ی میهره‌بان

الرَ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُّبِينٍ ﴿۱﴾

سه‌رنجی سه‌ره‌تای سوره‌تی (البقرة) بده‌، ئه‌و ئایه‌تانه‌ی
له‌م سووره‌ته‌دا هاتووه‌ چه‌ند ئایه‌تێکی ئه‌و قورئانه‌ ڕوون و
ئاشکرایه‌یه‌.

رُّبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ كَانُواْ مُسْلِمِينَ ﴿٢﴾

ئه‌وانه‌ی که‌ بێ باوه‌ڕ بوون (له‌ ئاینده‌یه‌کی نزیکدا) ئاواته‌خواز ده‌بن که‌ خۆزگه‌ موسڵمان بوونایه‌، خۆزگه‌ ئیماندار بوونایه‌.

ذَرْهُمْ يَأْكُلُواْ وَيَتَمَتَّعُواْ وَيُلْهِهِمُ الأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ﴿٣﴾

(ئه‌ی محمد صلی الله‌ علیه‌ وسلم، ئه‌ی ئیماندار) جارێ
وازیان لێبهێنه‌ با بخۆن و ڕابوێرن و هیواو ئاواتیان سه‌ر گه‌رم و بێ
ئاگایان بکات، سه‌ره‌نجام خۆیان ده‌بیننه‌وه‌ (چیان به‌سه‌ر دێت).

وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلاَّ وَلَهَا كِتَابٌ مَّعْلُومٌ ﴿٤﴾

هیچ شارو شارۆچکه‌یه‌کمان وێران نه‌کردووه‌ که‌ له‌و کاته‌دا نامه‌و کتێبێکی دیاری کراوی نه‌بووبێت.

مَّا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ ﴿٥﴾

هیچ میلله‌ت و گه‌لێك پێش کاتی دیاری کراوی له‌ناو بردنی خۆی ناکه‌وێت و (هه‌رگیز) دواش ناکه‌وێت.

وَقَالُواْ يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ ﴿٦﴾

(خوا نه‌ناسان به‌ گاڵته‌وه‌ به‌ پێغه‌مبه‌ریان صلی الله‌
علیه‌ وسلم) ده‌وت: ئه‌ی ئه‌و که‌سه‌ی که‌ قورئانت دابه‌زێنراوه‌ته‌ سه‌ر
بێگومان تۆ شێتی!!

لَّوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلائِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿٧﴾

ئه‌وه‌ بۆچی فریشته‌ت بۆ نه‌هێناین ئه‌گه‌ر تۆ له‌ ده‌سته‌ی ڕاستگۆیانیت (تا شایه‌تی له‌سه‌ر ڕاستی تۆ بده‌ن) !

مَا نُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَمَا كَانُواْ إِذًا مُّنظَرِينَ ﴿٨﴾

(خوای گه‌وره‌ش بۆ په‌رچدانه‌وه‌یان ده‌فه‌رموێت) ئێمه‌
فریشته‌ دانابه‌زێنین ته‌نها بۆ چه‌سپاندنی حه‌ق و پشتگیری ڕاستی نه‌بێت،
ئه‌و کاته‌ش (که‌ دابه‌زین، خوانه‌ناسان) مۆڵه‌ت نادرێن و (له‌ناو
ده‌برێن).

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﴿٩﴾

به‌ڕاستی هه‌ر ئێمه‌ قورئانمان دابه‌زاندووه‌و بێگومان هه‌ر
ئێمه‌ش پارێزگاری ده‌که‌ین و (نایه‌ڵین ده‌ستی خیانه‌تکار هیچ جۆره‌
ده‌ستێکی تێ بخات و هه‌موو هه‌وڵێك بۆ ده‌ستکاری کردنی نه‌زۆکه‌).

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الأَوَّلِينَ ﴿۱٠﴾

سوێند به‌ خوا به‌ڕاستی ئێمه‌ پێغه‌مبه‌رانمان پێش تۆ ڕه‌وانه‌ کردووه‌، بۆ سه‌ر گه‌ل و هۆزو میلله‌تانی پێشوو.

وَمَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ ﴿١۱﴾

خوا نه‌ناسان هیچ پێغه‌مبه‌رێکیان بۆ نه‌هاتووه‌ که‌ گاڵته‌یان پێ نه‌کردبێت.

كَذَلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ ﴿۱٢﴾

ئا به‌و شێوه‌یه‌ ئێمه‌ قورئان ده‌ده‌ین به‌ گوێ و دڵی تاوانباران و تاوانکاراندا (تا به‌ڵگه‌ بێت له‌سه‌ریان).

لاَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الأَوَّلِينَ ﴿۱٣﴾

له‌ کاتێکدا باوه‌ڕی پێ ناهێنن و هه‌ر له‌سه‌ر به‌رنامه‌ی پێشینان ده‌ڕۆن.

وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا مِّنَ السَّمَاء فَظَلُّواْ فِيهِ يَعْرُجُونَ ﴿۱٤﴾

(ئه‌و بێ باوه‌ڕانه‌) ئه‌گه‌ر ده‌روازه‌یه‌کمان له‌
ئاسمانه‌وه‌ بۆ بکردنایه‌ته‌وه‌ تا پیادا سه‌ربکه‌ون و تێپه‌ر ببن و (نهێنی
دروستکراوانی ئێمه‌ ببینن، هه‌ر باوه‌ڕ ناهێنن)…

لَقَالُواْ إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَّسْحُورُونَ ﴿۱٥﴾

ئه‌وه‌ ده‌یانوت: بێگومان چاوبه‌ستمان لێکراوه‌، یاخود ئێمه‌ که‌سانێکی جادوو لێکراوین!!

وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاء بُرُوجًا وَزَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ ﴿۱٦﴾

سوێند به‌ خوا به‌ڕاستی ئێمه‌ له‌ ئاسماندا چه‌ند
خولگه‌یه‌کی گه‌وره‌مان به‌دی هێناوه‌ بۆ ئه‌ستێره‌کان و
ڕازاندوومانه‌ته‌وه‌ بۆ ئه‌وانه‌ی که‌ به‌ وردی ته‌ماشای ده‌که‌ن (تا
گه‌وره‌یی ده‌سه‌ڵاتی په‌روه‌ردگاریان بۆ ده‌ربکه‌وێت).

وَحَفِظْنَاهَا مِن كُلِّ شَيْطَانٍ رَّجِيمٍ ﴿۱٧﴾

هه‌روه‌ها پاڕاستوومانه‌ له‌ (پیلان و ده‌ست درێژی) هه‌موو شه‌یتانێکی ڕه‌جم کراوو نه‌فرین لێکراو.

إِلاَّ مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِينٌ ﴿۱٨﴾

مه‌گه‌ر شه‌یتانێك به‌رز ببێته‌وه‌و به‌ هه‌واڵێك بزانێت و
بیدزێت، ئه‌وسا خێرا پارچه‌ ئاگرێکی ئاشکرای بۆ ده‌کشێت و ته‌فرو تونای
ده‌کات.

وَالأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْزُونٍ ﴿۱٩﴾

زه‌ویشمان ڕاخستووه‌، چیاو کێوه‌کانمان له‌سه‌ر داناوه‌،
له‌ هه‌موو جۆره‌ ڕووه‌ك و به‌رو بوومێکمان تیایدا ڕواندووه‌ به‌شێوه‌یه‌کی
ڕێك و پێك و به‌ئه‌ندازه‌ی پێویست و دیاری کراو.

وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ ﴿٢٠﴾

له‌سه‌ر زه‌ویشدا بژێوی ڕۆژانه‌مان بۆ ئێوه‌ دابین کردووه‌، هه‌روه‌ها بۆ ئه‌وانه‌ش که‌ ئێوه‌ ناتوانن ڕۆزیان بۆ دابین بکه‌ن.

وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ ﴿٢۱﴾

هیچ شتێك نی یه‌ (له‌ به‌هره‌و نازو نیعمه‌ته‌کان) که‌
گه‌نجینه‌کانی لای ئێمه‌ نه‌بێت و ئێمه‌ نایبه‌خشین به‌ئه‌ندازه‌ی
دیاریکراو له‌ کاتی له‌باردا نه‌بێت.

وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ ﴿٢٢﴾

(یه‌کێك له‌ به‌خششه‌کانی خوا ئه‌وه‌یه‌) ئێمه‌ شنه‌بامان
ناردووه‌ که‌ پیتێنه‌ری ڕووه‌ك و دارو دره‌خته‌، هه‌روه‌ها بارانمان له‌
ئاسمانه‌وه‌ باراندووه‌و ئێوه‌ی پێ تێراو ده‌که‌ین (سه‌ره‌ڕای کشتوکاڵ و
زیندوه‌ران) بێ ئه‌وه‌ی ئێوه‌ ئه‌و ئاوانه‌تان زه‌خیره‌ کردبێت (ئێمه‌
له‌ژێر زه‌ویدا بۆمان دابین کردوون، به‌هۆی کانی، یاخود بیره‌وه‌ ده‌ستتان
ده‌که‌وێت).

وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ ﴿٢٣﴾

به‌ڕاستی هه‌ر ئێمه‌ ژیان ده‌به‌خشین و مردنیش پێش ده‌هێنین، سه‌رئه‌نجام هه‌ر ئێمه‌ش خاوه‌نی هه‌موو جیهانین.

وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ ﴿٢٤﴾

سوێند به‌ خوا بێگومان ئێمه‌ ئاگادارین له‌ پێشینانی ئێوه‌، هه‌روه‌ها ئاگادارین له‌ نه‌وه‌کانی داهاتوویش.

وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ ﴿٢٥﴾

به‌ڕاستی په‌روه‌ردگاری تۆ هه‌ر خۆی هه‌مووان کۆ ده‌کاته‌وه‌و بێگومان هه‌ر ئه‌و زاته‌ داناو زانایه‌.

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ ﴿٢٦﴾

سوێند به‌خوا ئێمه‌ سه‌ره‌تا ئینسانمان له‌ قوڕێکی وشك دروست کرد که‌ پێشتر قوڕێکی ڕه‌شباوو ترشاو بوو.

وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُومِ ﴿٢٧﴾

په‌ریشمان پێشتر له‌ ئاگرێکی به‌تین دروست کرد که‌ به‌ وردیله‌ کونه‌کاندا تێده‌په‌ڕێت.

وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ ﴿٢٨﴾

یادی ئه‌وه‌ بکه‌ره‌وه‌ کاتێك په‌روه‌ردگارت به‌
فریشته‌کانی وت: به‌ڕاستی من دروستکاری به‌شه‌رێکم له‌ قوڕێکی وشك که‌
پێشتر قوڕێکی ڕه‌شباوو ترشاو بوو.

فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ ﴿٢٩﴾

جا کاتێك ڕێك و پێك و ته‌واوم کرد، له‌و ڕۆحه‌ تایبه‌تیه‌ی
که‌ من (به‌دیهێنه‌ری ئه‌وم)، پێمبه‌خشی، ئه‌وه‌ هه‌مووتان کڕنووشی بۆ
به‌رن (کڕنووشی ڕێزو به‌ فه‌رمانی خوا).

فَسَجَدَ الْمَلائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿٣٠﴾

ئینجا فریشته‌کان (فه‌رمانی په‌روه‌ردگاریان به‌جێ هێناو) هه‌موویان به‌گشتی کڕنووشی ڕێزیان برد.

إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبَى أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ ﴿٣١﴾

جگه‌ له‌ ئیبلیس (شه‌یتانی گه‌وره‌) سه‌رپێچی کرد که‌ له‌گه‌ڵ کڕنووش به‌راندا بێت.

قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلاَّ تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ ﴿٣٢﴾

ئه‌وسا خوا فه‌رمووی: ئه‌ی ئیبلیس ئه‌وه‌ بۆ له‌گه‌ڵ کڕنووش به‌راندا نیت؟!

قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ ﴿٣٣﴾

شه‌یتان له‌ وه‌ڵامدا وتی: من ئه‌وه‌نده‌ (نزم و بچوك)
نه‌بووم کڕنووش به‌رم بۆ به‌شه‌رێك که‌ تۆ پێشتر قوڕێکی ڕه‌شباوو ترشاو
بووه‌؟!

قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ ﴿٣٤﴾

خوا فه‌رمووی: (چونکه‌ له‌ فه‌رمانی من سه‌رپێچیت کرد،
ده‌بێت له‌م شوێنه‌ نه‌مێنیت، که‌ به‌هه‌شته‌ یان ئاسمان) که‌واته‌ ده‌رچۆ
لێره‌ چونکه به‌ڕاستی تۆ نه‌فرین لێکراویت. ‌

وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ ﴿٣٥﴾

به‌ڕاستی نه‌فرینی خوات به‌رده‌وام له‌سه‌ره‌ هه‌تا ڕۆژی دوایی.

قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ ﴿٣٦﴾

شه‌یتان وتی: په‌روه‌ردگارا، مۆڵه‌تم بده‌ هه‌تا ئه‌و ڕۆژه‌ی هه‌مووان زیندوو ده‌کرێنه‌وه‌.

قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ ﴿٣٧﴾

خوایش فه‌رمووی: ده‌تۆ له‌ مۆڵه‌تدراوانیت.

إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿٣٨﴾

تا ڕۆژی کاته‌ دیاریکراوو زانراوه‌که‌ (لای خوا).

قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الأَرْضِ وَلأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٣٩﴾

ئیبلیس (به‌ بوغرو کینه‌و حه‌ساده‌ته‌وه‌) وتی:
په‌روه‌ردگارم، ماده‌م به‌هۆی ئه‌م ئینسانه‌وه‌ منت سه‌ر لێشێواو کرد،
شه‌رت بێت له‌ زه‌ویدا هه‌موو گوناهو لادان و تاوانێکیان لا‌جوان و شیرین
بکه‌م و هه‌ر هه‌موویان سه‌ر لێشێواوو سه‌رگه‌ردان بکه‌م.

إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ ﴿٤٠﴾

بێجگه‌ له‌ به‌نده‌ پوخته‌ و دڵسۆزه‌کانی خۆت نه‌بێت
(چونکه‌ دڵیان به‌ باوه‌ڕ به‌ تۆو یادی تۆ ئاوه‌دانه‌، هه‌وڵ و کۆششی من بۆ
وێڵ کردنیان ناکامه‌).

قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ ﴿٤۱﴾

خوای گه‌وره‌ فه‌رمووی: ئا ئه‌وه‌ ڕێگه‌و ڕێبازێکی ڕاست و دروسته‌ هه‌ر بۆ لای من دێت و هه‌ر من چاودێری ده‌که‌م.

إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ ﴿٤٢﴾

به‌ڕاستی به‌نده‌ چاك و پاکه‌کانی من به‌ تۆ فریو نادرێن و
تۆ هیچ ده‌سه‌ڵاتێکت نیه‌ به‌سه‌ریاندا، جگه‌ له‌وانه‌ی که‌ شوێنت که‌وتوون
له‌ سه‌رکه‌ش و یاخی و سه‌رگه‌ردانه‌کان.

وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٤٣﴾

بێگومان دۆزه‌خیش به‌ڵێنگای هه‌ر هه‌موو ئه‌وانه‌ به‌گشتی.

لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّكُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ ﴿٤٤﴾

حه‌وت ده‌روازه‌ی گه‌وره‌ی هه‌یه‌، هه‌ر ده‌روازه‌یه‌کیشی
چه‌ند ده‌رگاو چه‌ند به‌شێکه‌ که‌ ده‌سته‌ی دۆزه‌خیان، به‌گوێره‌ی تاوان و
گوناهیان ڕاپێچ ده‌کرێن بۆ ناوی.

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿٤٥﴾

(له‌و لاشه‌وه‌) به‌ڕاستی خواناس و پارێزکاران له‌ناو باخه‌کانی به‌هه‌شت و کانیاوه‌ سازگاره‌کاندان.

ادْخُلُوهَا بِسَلامٍ آمِنِينَ ﴿٤٦﴾

پێیان ده‌وترێت: فه‌رموون بچنه‌ ناوی به‌ سه‌لامه‌تی و سه‌لامتان له‌سه‌ر بێت، ژیانی پر له‌ ئاسووده‌یی تیادا به‌رنه‌ سه‌ر.

وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ ﴿٤٧﴾

له‌ کاتێکدا هه‌رچی کینه‌و بوغزه‌ له‌ دڵ و ده‌روونیاندا
ده‌رمان کێشاو ئه‌و به‌خته‌وه‌رانه‌ برای یه‌کترن و له‌سه‌ر کورسی و
قه‌نه‌فه‌ ڕازاوه‌کان له‌ به‌رامبه‌ر یه‌که‌وه‌ دانیشتون (له‌
به‌یه‌کگه‌یشتنه‌وه‌یه‌کی پڕ سۆزو خۆشه‌ویستیدا، ته‌ماشای یه‌کتر ده‌که‌ن و
سه‌لام له‌ یه‌کتر ده‌که‌ن و سوپاس و ستایشی په‌روه‌ردگار ده‌که‌ن).

لاَ يَمَسُّهُمْ فِيهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِينَ ﴿٤٨﴾

هیچ جۆره‌ بێ تاقه‌تی و بێزاری و ناخۆشی و په‌ستیه‌ك دووچاریان نابێت و هیچ کات ئه‌وان له‌و به‌هه‌شته‌ ده‌رناکرێن.

نَبِّىءْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٤٩﴾

ئه‌ی پێغه‌مبه‌ر صلی الله‌ علیه‌ وسلم هه‌واڵ بده‌ به‌ به‌نده‌کانم که‌ هه‌ر من به‌ ڕاستی لێبوورده‌ی میهره‌بانم (بۆ باوه‌ڕ داران).

وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الأَلِيمَ ﴿٥٠﴾

بێگومان هه‌ر سزاو تۆڵه‌ی منیش، سزاو ئازارێکی زۆر به‌ ئێشه‌ (ئاماده‌م کردووه‌ بۆ بێ باوه‌ڕو سه‌رکه‌ش و یاخیه‌کان).

وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ ﴿٥۱﴾

هه‌روه‌ها هه‌واڵیان بده‌رێ ده‌رباره‌ی میوانه‌کانی ئیبراهیم علیه‌ السلام

إِذْ دَخَلُواْ عَلَيْهِ فَقَالُواْ سَلامًا قَالَ إِنَّا مِنكُمْ وَجِلُونَ ﴿٥٢﴾

کاتێك کتوپر خۆیان کرد به‌ ماڵداو وتیان: سڵاو (ئیبراهیم
دوای وه‌ڵامدانه‌وه‌ی سڵاوه‌که‌یان) وتی: (ئێوه‌ کێن؟) به‌ڕاستی ئێمه‌
لێتان ده‌ترسین!!.

قَالُواْ لاَ تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ عَلِيمٍ ﴿٥٣﴾

فریشته‌کان وتیان: مه‌ترسه‌ (ئێمه‌ له‌ لایه‌ن خواوه‌
ڕه‌وانه‌ کراوین) و بێگومان ئێمه‌ مژده‌ی (له‌ دایك بوونی) کوڕێکی زۆر
زانات پێ ده‌ده‌ین.

قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِي عَلَى أَن مَّسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ ﴿٥٤﴾

ئیبراهیم وتی: ئایا مژده‌م ده‌ده‌نێ له‌ کاتێکدا که‌ ئاوا پیری یه‌خه‌ی پێگرتووم!.. جا به‌چی مژده‌م ده‌ده‌نێ؟!

قَالُواْ بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ فَلاَ تَكُن مِّنَ الْقَانِطِينَ ﴿٥٥﴾

فریشته‌کان وتیان: به‌ڕاستی مژده‌ت ده‌ده‌ینێ، که‌واته‌ نه‌که‌یت له‌و که‌سانه‌ بیت که‌ نائومێدن (له‌ به‌خششه‌کانی خوا).

قَالَ وَمَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّالُّونَ ﴿٥٦﴾

ئیبراهیم وتی: ئایا کێ نائومێد ده‌بێت له‌ ڕه‌حمه‌ت و به‌خششه‌کانی په‌روه‌ردگاری، مه‌گه‌ر که‌سانێك که‌ گومڕاو سه‌رگه‌ردانن.

قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿٥٧﴾

(ئینجا دوای ئه‌وه‌ی دڵنیابوو لێیان) وتی: ئه‌ی فریشته‌ نێرراوه‌کان چ کارێکی گرنگتان به‌ ده‌سته‌وه‌یه‌؟! (جگه‌ له‌م مژده‌یه‌)

قَالُواْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ ﴿٥٨﴾

فریشته‌کان وتیان: به‌ڕاستی ئێمه‌ نیردراوین بۆ سه‌ر قه‌وم و هۆزێکی زۆر تاوانبار.

إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٥٩﴾

به‌ڵام خانه‌واده‌ی لوط هه‌موویان ڕزگار ده‌که‌ین.

إِلاَّ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ ﴿٦٠﴾

جگه‌ هاوسه‌ره‌که‌ی، به‌ڕاستی بڕیارمانداوه‌ ئه‌ویش له‌ ڕیزی تیاچووه‌کاندا بمێنێته‌وه‌ چونکه‌ بێ باوه‌ڕه‌.

فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ ﴿٦۱﴾

ئینجا (دوای ئه‌وه‌ی ئیبراهیمیان به‌جێ هێشت، فریشته‌کان
به‌ره‌و شاره‌که‌ی لوط ڕۆیشتن) کاتێك ئه‌و فرستادانه‌ هاتنه‌ ناو
خانه‌واده‌ی لوط…

قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ ﴿٦٢﴾

پێی وتن: (داوای لێبوردن ده‌که‌ین، جه‌نابتان کێن؟) به‌ڕاستی ئێوه‌ که‌سانێکی نه‌ناسراون…

قَالُواْ بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُواْ فِيهِ يَمْتَرُونَ ﴿٦٣﴾

دوای ئه‌وه‌ی فریشته‌کان خۆیان پێناساند وتیان: دڵت هیچ
نه‌کات به‌ڵکو ئێمه‌ هاتووین بۆ لای تۆ بۆ ئه‌وه‌ی ئه‌و هه‌ڕه‌شانه‌ی تۆ
ده‌تکردو ئه‌و بێ ڕه‌وشتانه‌ گومانیان لێده‌کرد، بیهێنینه‌ دی…

وَأَتَيْنَاكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ ﴿٦٤﴾

ئه‌مڕۆ ئیتر بۆ به‌رپاکردنی ئه‌و ڕاستیه‌ هاتووین و بێگومان ڕاستیش ده‌ڵێین…

فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ
أَدْبَارَهُمْ وَلاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَامْضُواْ حَيْثُ
تُؤْمَرُونَ ﴿٦٥﴾

به‌شێکی شه‌و بمێنێت خۆت و خانه‌واده‌ت ده‌رچن و تۆ دوایان
بکه‌وه‌، با هیچ کامتان ئاوڕ نه‌داته‌وه‌، بڕۆن به‌ره‌و ئه‌و شوێنه‌ی که‌
فه‌رمانتان پێ ده‌درێت.

وَقَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَلِكَ الأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلاء مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ ﴿٦٦﴾

ئێمه‌ نیگامان نارد بۆ لای _لوط_ و بڕیارماندا که‌ به‌ڕاستی له‌ کاتی به‌ره‌به‌یاندا دوای ئه‌وانه‌ بڕاوه‌و ده‌یاریان نه‌ماوه‌.

وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ ﴿٦٧﴾

ئه‌وسا خه‌ڵکی ناپوخت و بێ ڕه‌وشتی ئه‌و شاره‌ (زانیان به‌
میوانه‌ به‌ڕێزه‌کان) هاتن (به‌گرمه‌و گاڵته‌وه‌و) مژده‌ی ناپوختیان
به‌یه‌کتری ده‌دا!

قَالَ إِنَّ هَؤُلاء ضَيْفِي فَلاَ تَفْضَحُونِ ﴿٦٨﴾

لوط وتی: به‌ڕاستی ئه‌وانه‌ میوانی منن و حه‌یای من مه‌به‌ن، شه‌رمه‌زارم مه‌که‌ن و ئابڕووم مه‌به‌ن.

وَاتَّقُوا اللَّهَ وَلاَ تُخْزُونِ ﴿٦٩﴾

له‌ خوا بترسن و ڕیسوام مه‌که‌ن (له‌ شه‌ڕواڵ پیسی کۆڵ بده‌ن) .

قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ ﴿٧٠﴾

(شه‌ڕواڵ پیس و ناپوخته‌کان) وتیان: ئایا ڕێگری ئه‌وه‌مان لێ نه‌کردیت که‌ حه‌قی که‌ست نه‌بێت و به‌رگری له‌ که‌س نه‌که‌یت!

قَالَ هَؤُلاء بَنَاتِي إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ ﴿٧۱﴾

لوط وتی: ئا ئه‌وانه‌ (ئافره‌تانی شار) هه‌موو وه‌ك کچی
منن( ئه‌گه‌ر ده‌تانه‌وێت ئه‌وانه‌تان لێ ماره‌ ده‌که‌م، تا ئاره‌زووی
خۆتان له‌ ڕێگه‌ی دروستی خۆیه‌وه‌ ئه‌نجام بده‌ن) ئه‌گه‌ر ئاماده‌ بن.

لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ ﴿٧٢﴾

(ئه‌ی محمد صلی الله‌ علیه‌ وسلم) سوێند به‌ گیانی تۆ ئه‌وانه‌ له‌ سه‌رخۆشی خۆیاندا بۆ گوناه له‌سه‌ر گه‌ردانیدا ده‌تلێنه‌وه‌.

فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ ﴿٧٣﴾

جا هه‌ر له‌ به‌ره‌به‌یاندا ده‌نگه‌ سامناکه‌که‌و بوومه‌له‌رزه‌یه‌ك یه‌خه‌ی پێگرتن.

فَجَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ ﴿٧٤﴾

ئینجا شاره‌که‌مان ژێره‌و ژوور کردو به‌ سه‌نگگڵ به‌رد بارانمان کردن.

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ ﴿٧٥﴾

بێگومان ئا له‌و به‌سه‌رهاته‌دا به‌ڵگه‌و نیشانه‌ی زۆر هه‌یه‌ بۆ که‌سانێك که‌ په‌ندو ئامۆژگاری وه‌رگرن.

وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٍ مُّقِيمٍ ﴿٧٦﴾

بێگومان ئه‌و شاره‌ وێرانه‌ ده‌که‌وێته‌ سه‌ره‌ ڕێیه‌کی
به‌رده‌وامی کاروانچیانه‌وه‌( نیشانه‌ی خه‌شم و قینی خوایه‌ له‌ بێ
ڕه‌وشتان، تا خه‌ڵکی تێفکرن).

إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّلْمُؤْمِنِينَ﴿٧٧﴾

به‌ڕاستی له‌و به‌سه‌رهاته‌دا به‌ڵگه‌و نیشانه‌یه‌کی ڕوون و
ئاشکرا ده‌رده‌که‌وێت بۆ ئیمانداران (که‌ هێزو ده‌سه‌ڵاتی په‌روه‌ردگاریان
بێ سنووره‌ و له‌ کاتی له‌باردا ده‌یخاته‌ کارو شارو دێهاتی خوانه‌ناسان و
بێ ڕه‌وشتان و کاول ده‌کات).

وَإِن كَانَ أَصْحَابُ الأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ ﴿٧٨﴾

دانیشتوانی باخچه‌و باخ و باخاته‌کانیش (وه‌کو قه‌ومی لوط) سته‌مکار بوون.

فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُّبِينٍ ﴿٧٩﴾

ئێمه‌ تۆڵه‌مان له‌وانیش سه‌ند، هه‌ردوو شوێنه‌واره‌که‌ به‌ ئاشکرا دیارن(چیمان به‌سه‌ر هێناون).

وَلَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ ﴿٨٠﴾

سوێند به‌خوا دانیشتوانی (حجر) یش بڕوایان به‌ به‌رنامه‌ی
پێغه‌مبه‌ران نه‌کرد(حجر: شوێنێکه‌ له‌ نێوان ته‌بووك و مه‌دینه‌دا، قه‌ومی
ثه‌مود، تیادا ژیاوه‌).

وَآتَيْنَاهُمْ آيَاتِنَا فَكَانُواْ عَنْهَا مُعْرِضِينَ ﴿٨١﴾

ئێمه‌ نیشانه‌و به‌ڵگه‌کانی خۆمانمان پێبه‌خشین که‌چی ئه‌وان گوێیان پێنه‌داو پشتیان تێکرد.

وَكَانُواْ يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا آمِنِينَ ﴿٨٢﴾

ئه‌وانه‌ له‌ چیاکاندا خانووبه‌ره‌یان ده‌تاشی و، به‌ ئاسووده‌ییه‌وه‌ ژیانیان تێدا ده‌برده‌ سه‌ر.

فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ ﴿٨٣﴾

ئینجا ئه‌وانیش ده‌نگێکی سامناك و بوومه‌له‌رزه‌یه‌کی سه‌خت یه‌خه‌ی پێگرتن له‌ به‌ره‌به‌یاندا.

فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَكْسِبُونَ ﴿٨٤﴾

ئه‌و کارو کرده‌وه‌ی که‌ ده‌یانکرد فریایان نه‌که‌وت و (له‌ تۆڵه‌ی خوایی نه‌یپاڕاستن).

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَمَا
بَيْنَهُمَا إِلاَّ بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لآتِيَةٌ فَاصْفَحِ
الصَّفْحَ الْجَمِيلَ ﴿٨٥﴾

ئێمه‌ ئاسمانه‌کان و زه‌وی و هه‌رچی له‌ نێوانیاندایه‌
دروستمان نه‌کردووه‌، بۆ مه‌به‌ستی چه‌سپاندنی حه‌ق و ڕاستی نه‌بێت (هیچ
شتێك له‌ دروست کراوان بێ مه‌به‌ست نیه‌، هیچ شتێك بێ ئامانج نیه‌..)،
به‌ڕاستی ڕۆژی قیامه‌تیش به‌ڕێوه‌یه‌و هه‌ر دێت و تۆ (ئه‌ی پێغه‌مبه‌ر،
ئه‌ی ئیماندار) به‌شێوازێکی جوان چاوپۆشی بکه‌و لێبورده‌ به‌ (له‌ ڕه‌فتاری
نادروستی نه‌فامان).

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِيمُ ﴿٨٦﴾

ئێمه‌ ئاسمانه‌کان و زه‌وی و هه‌رچی له‌ نێوانیاندایه‌
دروستمان نه‌کردووه‌، بۆ مه‌به‌ستی چه‌سپاندنی حه‌ق و ڕاستی نه‌بێت (هیچ
شتێك له‌ دروست کراوان بێ مه‌به‌ست نیه‌، هیچ شتێك بێ ئامانج نیه‌..)،
به‌ڕاستی ڕۆژی قیامه‌تیش به‌ڕێوه‌یه‌و هه‌ر دێت و تۆ (ئه‌ی پێغه‌مبه‌ر،
ئه‌ی ئیماندار) به‌شێوازێکی جوان چاوپۆشی بکه‌و لێبورده‌ به‌ (له‌ ڕه‌فتاری
نادروستی نه‌فامان).

وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ ﴿٨٧﴾

سوێند بێت ئه‌ی پێغه‌مبه‌ر صلی الله‌ علیه‌ وسلم ئێمه‌
حه‌وت ئایه‌تمان پێداویت (که‌ بریتی یه‌ له‌ سووره‌تی فاتحه‌) هه‌روه‌ها
قورئانی گه‌وره‌و مه‌زنیشمان پێ به‌خشیوویت.

لاَ تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ
أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَلاَ تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ
لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿٨٨﴾

جا تۆ نه‌که‌یت چاوه‌کانت ببڕیته‌ ئه‌و که‌سانه‌ی که‌ له‌
هه‌ندێك نازو نیعمه‌تی دنیا به‌هره‌وه‌رمان کردوون، خه‌فه‌ت مه‌خۆ لێیان
(کاتێك ده‌بینیت شوێنی حه‌ق ناکه‌ون)، باڵی به‌زه‌یی نه‌وی بکه‌ بۆ
ئیمانداران (واته‌ خۆشت بوێن و به‌سۆز به‌ بۆیان).

وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ ﴿٨٩﴾

بڵێ: به‌ڕاستی من بێدارخه‌ره‌وه‌یه‌کی ئاشکراو دیارم (ئه‌گه‌ر سه‌رکه‌شی بکه‌ن سه‌رئه‌نجامی سامناك چاوه‌ڕێتانه‌).

كَمَا أَنزَلْنَا عَلَى المُقْتَسِمِينَ ﴿٩٠﴾

هه‌روه‌ك کتێبی ئاسمانیمان دابه‌زانده‌ سه‌ر به‌ش
به‌شکه‌ران (که‌ مه‌به‌ست جووله‌که‌و گاوڕه‌، باوه‌ڕ به‌ هه‌ندێکی ده‌که‌ن و
په‌یڕه‌وی هه‌ندێکی ناکه‌ن، یاخود به‌شێکی زۆریان ده‌ستکاری کردووه‌).

الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ ﴿٩١﴾

ئه‌وانه‌ی ڕایان ده‌رباره‌ی قورئان جۆراو جۆره‌، به‌
هه‌ندێکی باوه‌ڕیان هه‌یه‌و، هه‌ندێکی ناچێته‌ مێشکیانه‌وه‌، یاخود
هه‌ندێکی په‌یڕه‌وی ده‌که‌ن و هه‌ندێکی په‌یڕه‌وی ناکه‌ن.

فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٩٢﴾

سوێند به‌ په‌روه‌ردگارت پرسیار له‌ هه‌موویان ده‌که‌ین به‌گشتی ( له‌ بیرو باوه‌ڕی هه‌موویان ده‌کۆڵینه‌وه‌).

عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٩٣﴾

له‌و کارو کرده‌وانه‌ی که‌ ده‌یانکرد.

فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ ﴿٩٤﴾

هه‌ر فه‌رمانێکت پێدراوه‌ (ئه‌ی محمد صلی الله‌ علیه‌ وسلم
به‌ ڕێك و پێکی) ئه‌نجامی بده‌و گوێ مه‌ده‌ به‌ بوختان و ڕه‌فتاری موشریك و
هاوه‌ڵگه‌ران.

إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ ﴿٩٥﴾

ئێمه‌ تۆ ده‌پارێزین (له‌ شه‌ڕو پیلانی) گاڵته‌چی و گاڵته‌جاڕان.

الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ﴿٩٦﴾

ئه‌وانه‌ی له‌گه‌ڵ خوای گه‌وره‌دا خوایه‌کی تر بڕیار ده‌ده‌ن، جا له‌ ئاینده‌دا هه‌موو ڕاستیه‌کان بۆ ڕوون ده‌بێته‌وه‌و ده‌یزانن.

وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ ﴿٩٧﴾

سوێند به‌ خوا ئێمه‌ چاك ده‌زانین که‌ به‌ڕاستی دڵی تۆ ته‌نگ ده‌بێت به‌و گوفتاره‌ نابه‌جێیه‌ی که‌ خوانه‌ناسان ده‌یڵێن.

فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ ﴿٩٨﴾

(جا له‌ هه‌موو کاتێکدا، به‌ تایبه‌ت له‌ کاتی دڵ ته‌نگیدا)
ته‌سبیحات و سوپاس و ستایشی په‌روه‌ردگارت بکه‌و له‌ ڕیزی سوژده‌
به‌راندابه‌.

وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ ﴿٩٩﴾

به‌رده‌وامیش په‌روه‌ردگارت بپه‌رسته‌ هه‌تا مردن یه‌خه‌ت
پێده‌گرێت ( ئه‌و کاته‌ ئیتر به‌یه‌ك جاریی ڕزگارت ده‌بێت له‌ هه‌موو
ناخۆشیه‌کان).






الموضوع الأصلي : 15. سورة الحجر // المصدر : منتدياتحلبجةنت // الكاتب: ibn islam




ibn islam ; توقيع العضو
 


  
مواقع النشر (المفضلة)
 


  
الــرد الســـريـع
..

هام جداً: قوانين المساهمة في المواضيع. انقر هنا للمعاينة
الرد السريع
 


  
خــدمات المـوضـوع
KonuEtiketleri كلمات دليليه
15. سورة الحجر , 15. سورة الحجر , 15. سورة الحجر ,15. سورة الحجر ,15. سورة الحجر , 15. سورة الحجر
KonuLinki رابط الموضوع
Konu BBCode BBCode
KonuHTML Kodu HTMLcode
إذا وجدت وصلات لاتعمل في الموضوع او أن الموضوع [ 15. سورة الحجر ] مخالف ,, من فضلك راسل الإدارة من هنا
 

>




«الموضوع السابق|الموضوع التالي»
  

مواضيع ذات صلة

 


Loading...

  
الاتصال بنا  - الرئيسية- rss -إحصائيات -الأعلى
 
©phpBB | انشاء منتدى | منتدى مجاني للدعم و المساعدة | التبليغ عن محتوى مخالف | ملفات تعريف الارتباط التابعة لجهات خارجية | آخر المواضيع